پیشگفتار

به نام خدا، هرگاه خبری از «آستان معظم قدس رضوی» با محوریت بازنگری، تحول و اصلاح ساختارها و بهبود هندسه ی عملکرد نظام خدمت (چه در داخل حرم و چه خارج آن / چه مرتبط با زوار داخلی و چه غیر ایرانی) منتشر می شود، به راستی خرسند می شویم، چون از ابتدای پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، - خصوصاً ۳۷ سال اول -

گلایه های فرهیخت: اخیراً در مشهد، شاهد برپایی پانزدهمین نشست هم اندیشی مدیران روابط عمومی‌های آستان قدس رضوی در محل مرکز بین‌المللی چاپ و نشر قرآن کریم بودیم. این نشست که در تاریخ سه‌شنبه پنجم آبان ماه 1400 برگزار شد، قطعاً برای آینده ی هنر و علم و مهارت «روابط عمومی» در آستان قدس و بلکه شهر و استان، مایه ی خیر و برکت خواهد بود و فی نفسه، اقدام ارزنده ای است و از

گلایه های فرهیخت:

چرا دو موضوع «وجود منوی بین الملل در رسانه های شهر و استان» و نیز «به روزرسانی مستمر و به هنگام» رسانه های مراکزی که صددرصد مرتبط با رویکرد بین الملل هستند، مهم است؟ 

گلایه های فرهیخت:  هرچند به سهم خود از بابت برگزاری نخستین جشنواره رسانه ای امام رضا(ع) که متأسفانه علی رغم درج عنوان «بین المللی» در وبگاه رسمی آن، با «رویکرد ملی» برگزار شد، از دست اندرکاران آن بویژه «مرکز ارتباطات و رسانه آستان قدس رضوی» باید سپاس گزار باشیم، اما به «فرهیخت» حق بدهید گله مند باشد چرا این رویداد رسانه ای با «رویکرد بین المللی» برگزار نشد، مادامی که: ۱. در ابتدا، عنوان «بین المللی» بر تارک 

به گزارش روابط عمومی دانشگاه فردوسی مشهد، اولین همایش بین المللی و هشتمین همایش ملی مرتعداری ایران روز چهارشنبه 23 تیرماه 1400 با حضور دکتر مسعود منصور معاون وزیر جهاد کشاورزی و رئیس سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور، دکتر محمد کافی رئیس دانشگاه فردوسی مشهد، دکتر پرویز گرشاسبی معاون آبخیزداری، امور مراتع و بیابان سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور، دکتر محسن فنودی مدیر کل منابع‌طبیعی و آبخیزداری استان خراسان رضوی، سرهنگ روحی فرمانده یگان حفاظت منابع طبیعی و آبخیزداری استان،

سلام، واقعاً برای آقای دکتر مونسان اولین وزیر محترم میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کشور متأسفم که ششم تیرماه ۱۴۰۰ برای مدیرکل جدید و محترم گردشگری استان، حکمی را امضا کرده اما فراموش می کنند که در این شهر، یک امام رضایی(ع) هم داریم ها! حکمی با ۱۲ سرفصل که در هیچ بند آن موضوع مهم «زیارت» و «گردشگری دینی» و از همه مهمتر «توسعه فرهنگ زیارت» و توجه به مضجع منور امام رضا علیه السلام در آن نیست!! این یعنی چه آقای وزیر؟! لطفاً کلاهتان را بالاتر بگذارید! گویا فراموش کردید که به برکت همین مضجع منور رضوی بود که سازمان کوچک شما شد یک «وزارت خانه» عریض و طویل و همه القابتان از جمله افتخار اولین وزیر گردشگری کشور را مدیون همین شهر و استانی هستید که توسعه رستوران ها و هتل ها و حتی پیشرفت شغلی کارکنان اداره کل اش را در حکم دیدید، اما اصلاً صاحب و ولی نعمت اش را ندیدید که چند روز پیش ولادت آن امام همام بود! کلان شهری که به قول آقای رئیس جمهور «پیشانی نظام» است و به قول معاون تان، بالای ۸۰ - ۹۰ درصد گردشگران خارجی کشور را باید ذیل حوزه گردشگران فرهنگی و دینی آورد که مشهدالرضا رتبه اول کشور را در جذب آنان دارد! گویا فراموش کردید بالای ۵۰ درصد اتاق های کل هتل های کشور، فقط در مشهد است و مقصد اول سفرهای ریلی کشور و فرودگاهش تنها فرودگاه شهرستانی سودده! چطور باور کنیم حکمی را امضا کردید که با حکم مدیرکل محترم استان های دیگر مثلاً «ایلام» سرافراز هیچ فرقی ندارد؟! گویی نامه ها را نخوانده امضا می کنید یا شما هم مثل بعضی ها، «صبح جمعه» فهمیدید که حکم امضا شده!! از همه عجیب تر، حضور معاون محترم زیارت استانداری خراسان رضوی در جلسه معارفه هست که به استناد خبر مندرج در سایت این اداره کل، حکم را آنقدر دقیق خوانده اند که افاضه فرمودند خوشبختانه از این ۱۲ مأموریت، شش تای آن توسط مدیرکل قبلی انجام شده و مدیرکل جدید 

به نام خدا، همه ساله، با فرارسیدن ماه های مذهبی و پرمعنویتی چون «ماه رمضان المبارک»، فعالیت های دینی و آئین های مذهبی در کلان شهرهای معنوی مانند مکه، مدینه، نجف، کربلا، سامرا و... به اوج خود می رسد و همین مسأله، به خودی خود، خالق فرصت بسیار ذی قیمتی برای همه ی دست اندرکاران حوزه های فعالیتی در تمامی بخش های شهر و استان فراهم می کند تا از این فرصت طلایی، نهایت استفاده و بهره برداری را بنمایند. از جمله ی این بخش های کاری، رویکرد بین المللی یا همان «روابط خارجی» شهر رضوی، «مشهد» دوست داشتنی است که مسئولیت تعالی و توسعه ی آن با روابط عمومی ها و امور بین الملل در بیش از یکصد دستگاه اجرایی دولتی و نیز شش هزار واحد صنعتی و تولیدی بخش خصوصی، دهها دانشگاه بزرگ و کوچک و حتی صدها سازمان های

یادداشت فرهیخت: به قلم عبدالرضا زرگری | به «دیده بان فرهیخت» حق بدهید مادامی که دوازده سال به طور مستمر و بلکه شبانه روز، در حال رصد و دیده بانی و مستندنگاری تمام رویدادهای شهر و استان با «رویکرد بین المللی» - از جمله دیپلماسی نمایشگاهی - است، از مشاهده ی اغراق گویی های مبالغه آمیز و گزافه گویی های غیر ضروری، تعجب کرده و صدالبته چون این شهر و استان، منسوب به عالم آل محمد(ص) امام مهربانی ها و راستی ها، حضرت امام علی ابن موسی الرضا علیه السلام است، بلکه گلایه مند و معترض باشد که در ملک طلق 

یادداشت کوتاه فرهیخت: هرچند همزمان با ایام میلاد امام زمان (عج) و اعیاد شعبانیه، کلان شهر معنوی مشهد، پایتخت معنوی جهان تشیع، رنگ و بوی خاصی به خود گرفته و این شهر با اقدامات مختلف از جمله نصب بیش از ١٢٥ المان نوری «یا مهدی» و المان های ترکیبی با گل آذین بندی شده، اما جای خالی دست کم دو سه رویداد فرهنگی و هنری و دینی و حتی ورزشی با رویکرد بین المللی که به نوعی بتواند بر غنای سبد دیپلماسی دینی 

توقعات فرهیخت: «مشهد»، پایتخت فرهنگی جهان اسلام، پایتخت معنوی کشور، قطب اول جهان تشیع، بزرگترین کلان شهر مذهبی جهان (از نظر وسعت)، دومین کلان شهر بزرگ ایران پس از تهران، دارای بیشترین دانشجوی غیرایرانی شاغل به تحصیل و... اینها همه بخشی از توصیفات، القاب و شعارهایی است که همه روزه علاوه بر قاب رسانه ی ملی استانی، در صدر و ذیل وبگاه ها و خبرگزاری ها و مطبوعات و لابلای اخبار و تحلیل رسانه ها شاهد آن هستیم، اما جالب است بدانیم در شهر و استان منسوب به عالم آل محمد(ص)، حضرت امام علی ابن موسی الرضا علیه آلاف التحیه والثناء،

توقعات و گلایه های فرهیخت: هرچند به سهم خود از بابت برگزاری این همایش ارزنده هرچند با «رویکرد ملی» از دست اندرکاران آن بویژه «آستان قدس رضوی» باید سپاس گزار باشیم، اما به «فرهیخت» حق بدهید گله مند باشد چرا این رویداد علمی با «رویکرد بین المللی» برگزار نمی شود، مادامی که ۱. عنوان «بین المللی» بر تارک وبگاه «دبیرخانه ی نخستین کنفرانس» در وبگاه آن

«ایران» رنگین کمان گردشگری سلامت ... ایران به‌عنوان چهارمین کشور بزرگ در آسیا و هفدهمین کشور بزرگ در دنیا سابقه طولانی در طب سنتی دارد به‌طوری‌که بسیاری از درمان‌های گیاهی سنتی هنوز هم بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی روزمره ما ایرانیان است، این بخشی از یادداشت یوسف بیدخوری معاون اداره ‌کل میراث فرهنگی خراسان رضوی برای بازار است. تاریخچه گردشگری سلامت با طب بوعلی سینا اهمیت ویژه‌ای پیدا کرد. این دانشمند بزرگ ایرانی با دسته‌بندی منابع مختلف سلامت به سه دسته آسایشگاه‌های معنوی، چشمه‌های درمانی و آب‌های گرم،

یادداشت فرهیخت: به قلم: «عبدالرضا زرگری» | در خبرها آمده بود که هیئتی بلندپایه از اتاق بازرگانی امامیه هندوستان، شنبه 14 اردیبهشت 1398، وارد مشهد شده و به منظور امضای یک تفاهم نامه اقتصادی مشترک با مسئولان عالی رتبه آستان قدس رضوی، در این سازمان معظم حضور یافته و با قائم مقام آستان قدس و نیز مدیر مرکز امور بین‌الملل آستان قدس رضوی ملاقات و دیدار و گفت و گو کرده اند.

در حقیقت، این سفر، پاسخی بوده عملی در جهت تحقق اهداف تفاهم نامه ای که چندی پیشتر در سفر قائم مقام تولیت آستان‌ قدس رضوی و مدیر مرکز امور بین‌الملل آستان قدس رضوی به کشور هند منعقد شده است و هدف از آن، برقراری ارتباطات گسترده با این کشور در موضوعات تجاری، خدمات، مهندسی، سلامت و گردشگری بوده است.

 محمدعلی موحدی مدیر مرکز امور بین‌الملل آستان قدس رضوی در این رابطه می گوید: در حاشیه این سفر دیدار با شیعیان در مسجد جامع علیپور، دیدار با بزرگان و شخصیت‌های خوجه‌های اثنی‌عشری در شهر بمبئی، حضور در جمع شیعیان بمبئی در مسجد ایرانیان و بازدید از مجلس بزرگان جعفری و بیمارستان امام خمینی(ره) انجام شد.

وی در ادامه خاطرنشان کرده است: از دیگر برنامه‌های مهم این سفر، بازدید از مرکز فناوری وابسته به اتاق بازرگانی امامیه و دیدار با شخصیت‌های اقتصادی و فرهنگی در شهر بمبئی بود که این دیدارها در محل سرکنسولگری جمهوری اسلامی ایران انجام شد.

موحدی می افزاید: همچنین در نشستی که با حضور فعالان اقتصادی شهر بنگلور در کشور هند برگزار شد، فرصت‌های اقتصادی ایران و هند و نقش آستان‌قدس رضوی و اتاق بازرگانی امامیه در تسهیل آن مورد بررسی و تبادل نظر قرار گرفت.

در پایان نیز اشاره دارد: در پایان این نشست تفاهم‌نامه‌ای پیرامون مسائل مهم اقتصادی و فرهنگی با اتاق بازرگانی امامیه هند منعقد شد تا باعث ایجاد ارتباطات و تعاملات بیشتر میان دو کشور ایران و هند شود.

 چه دیدار و ملاقات ارزشمند و بجایی و به سهم خود سپاس و تقدیر از تلاش هایی که توسط آستان قدس رضوی در راستای توسعه روابط و مناسبات با جهان پیرامون بویژه کشورهای همسایه و علی الخصوص ابرقدرت نوظهور اقتصادی آینده جهان یعنی کشور بزرگ و پهناور «هندوستان» صورت می گیرد.

و اما خلاصه کلام و یادداشت ما ...موضوع تازه و جدید نیست!

باز همان افسوس ها و اماهای همیشگی ... و باز تکرار همان حکایت های تلخ ... بی تفاوتی و تساهل و تسامح نسبت به رعایت آداب متعارف تشریفات بین الملل در دیدار و ملاقات با میهمانان و هیئت های غیرایرانی!!

از قراردادن یک پرچم ساده کشور میزبان و میهمان بر روی میز گرفته تا نحوه نشستن و استقرار میهمان و میزبان در اطراف میز مذاکره و گفتگو... به راستی نمی دانیم که قرار دادن یک پرچم رومیزی کوچک از کشور بزرگ هندوستان که به نوعی احترام به میهمانان مسلمان و زوار غیرایرانی امام رضا(ع) به شمار می آید، چقدر وقت از دوستان فعال در اداره روابط بین الملل آستان قدس رضوی می گیرد و چقدر هزینه می برد؟ 

یا اصرار بر این عادت غلط ما ایرانی ها که نفر اول و همراهان میزبان، اشتباهاً و نوعی متکبرانه در رأس میز می نشیند و طرف غیرایرانی را در یک سمت میز جا می دهد - بدعتی که جز توهین و تحقیر نمایندگان یک کشور خارجی و اعضای یک هیئت اقتصادی در هر سطحی که باشند،  معنای دیگری ندارد!

به راستی مگر این میهمانان، هموطن ما هستند و یا «ارباب رجوع» که این گونه با بی احترامی و دور از نزاکت و آداب و رفتار پذیرفته شده در عرف روابط خارجی با آنان برخورد می شود؟!

گذشته از اینها، هنگامی که این بی احترامی در مجموعه اخلاق مدار و سازمان بزرگ و معظمی منتسب به امامی رئوف و زائر دوست همچون امام ابالحسن الرضا علیه السلام یعنی «آستان قدس رضوی» صورت می گیرد، آیا نباید حساسیت بیشتری به خرج داده و آرزوی عدم تکرارش را بکنیم؟!

قطعاً این گونه بی احترامی ها و بی اعتنایی ها، مرضی خاطر و مورد تأیید آن امام مهربان نیست! و باز گذشته از اینها، چرا پرچم سه رنگ کشور عزیزمان در این نشست وجود ندارد؟! آیا نمادی مهم تر و عزیزتر از پرچم برای یک کشور هست؟! پرچمی که جای خالی اش در این نشست بسیار احساس می شود.

کاش آستان قدس رضوی ای که نام «رضوی» را خاص و مختص خود می داند و سالهاست که اجازه ثبت هیچ شرکت و اسم و برندی را به نام رضوی نمی دهد - تا جایی که سالها پیش حتی یک شرکت اتوبوسرانی مشهدی بخش خصوصی مجبور به حذف این عنوان از اسمش شد! - یک دهم این حساسیت را در امر رعایت تشریفات دیپلماتیک و آداب و رفتار متعارف در عرف بین الملل می داشت!

آداب کهن و جاافتاده ای در عرف بین الملل که برگرفته از فرهنگ عمومی و آداب و نزاکت مردم جهان نسبت به هم تدوین شده و بر اساس کنوانسیون وین، حکم قانون را پیدا کرده است و در همه کشورها به راحتی رعایت می شود، اما نمی دانیم چه اصراری است که هر از چندگاهی باید نظاره گر این گونه بی مبالاتی ها در عرصه های مختلف دیپلماسی آرمان شهر رضوی باشیم و هی افسوس بخوریم و یادداشت پشت یادداشت بزنیم که:

* اگر همچنان معتقدید «مشهد، کلان شهر جهانی است»؛ * اگر همچنان معتقدید «مشهد، پایتخت فرهنگی جهان اسلام است»؛ * اگر همچنان معتقدید «مشهد، قطب اول زیارت جهان تشیع است»؛* اگر همچنان معتقدید «مشهد، پایتخت معنوی ایران است» و شبکه ی استانی صدا و سیما اصرار دارد که هر شب بدون استثناء، وله آرمی را با این مضمون پخش کند!

* اگر همچنان معتقدید «رعایت قواعد دیپلماسی و حتی زبان بدن، در نتایج ملاقات های هیئت های خارجی مؤثر است»؛ * خصوصاً، اگر دوست دارید که در برخوردی متقابل، طرف های خارجی هنگام استقبال و مواجه شدن با هیئت های ایرانی در کشور متبوع خود، این آداب متعارف و تشریفات بین المللی را رعایت کنند؛ پس شما هم لطفاً رعایت کنید.

و فراموش نکنیم که ... اینجا مشهد الرضاست... اینجا، قطعه ای از بهشت رضوی است که قرار است همه ی انسان ها فارغ از ملیت و نژاد و رنگ پوست و مقام و موقعیت و جایگاه اجتماعی و اقتصادی و ...، فقط یک «زائر» تلقی شوند و تکریم «زائر رضوی» هم که بر همه خادمان آن امام همام واجب است؛ 

خاصه زمانی که آن زائر، زائر غیر ایرانی باشد و از راه دوری به پابوسی مشرف شده، این تکریم و تعظیم می بایست مضاعف گردد که این چنین است رویه و سیره زندگی امامی که با غلامانش بر سر یک سفره غذا می خورد!

سپاس