-
۸ آبان ۱۴۰۳
-
بازدید: ۴۳
اشاره:
🔴 یادداشت فرهیخت: امروزه و در این وانفاسی بی رویدادی و فقر گردهمایی های درست حسابی در مشهد مصفّای مان، گویا بر این درد بی درمان، کم نالیدیم که حال باید بر داغ رخدادهای غیر بین المللی و دروغین هم مویه کنیم. یعنی بشود غوز بالای غوز؛
اتفاقاتی که چون قارچ های بی خاصیت یکهو سر از خاک ارض اقدس توس بر می آورند. عمرشان همچون گل کوتاه است، به گونه ای که پس از مدت کوتاهی نیز کاملاً به فراموشی سپرده می شوند؛ انگار نه انگار که چنین رویدادی اصلاً و ابداً در این خطه رخ داده است؛
می دانید آنچه که بیشتر از همه، دل دغدغه داران مشفق تعالی دیپلماسی های فعال را می سوزاند و روان تلاشگران نهضت بلند مرتبگی رویکرد بینالمللی شهر را می آزارد، این کشکواره ها و سمی + ناهار+ های کذایی و یک شبه و بی والد و بی صاحب چون جشنواره ی تحمیلی و کشککی رسانه ی خورشید تهرانی ها نیست؛
بلکه نمایشگاه های غیر بین المللی و از همه بدتر و مصیبت بارتر، رویدادهای کاسبکارانه علمی با برچسب بین المللی است که در مقابل دیدگان مسئولان نمایشگاهی و علمی و دانشگاهی دیار منسوب به عالم آل محمد(ص) رخ می دهد و جالب آن که کک نهادهای نظارتی و رسانه های منفعل این خطه هم اصلاً از این بابت نمی گزد. یاللعجب...
نانمایشگاه هایی بی وجود و ناهمایش هایی پول آشام که هر آدم فرهیخته و منصفی را در این دیار حسابی کلافه کرده و این واقعیت مسلم را برای بار هزارم فریاد می زند که:
آهای حضرات مسئولانی که برای نانوایی های این شهر متولی می گذارید، پس چرا رویکرد بین المللی مشهد دوست داشتنی را، این گونه بی صاحب و بی متولی و بلکه رها به امان خدا وا گذاشته اید تا هر کس و ناکسی، با او چنین کند؟
رویدادهای آن قدر حقیری که به ناحق، از برچسب بین المللی در عنوان خود استفاده می کنند تا شمار بیشتری مخاطب اعم از دانشجو و استاد و پژوهشگر یا شرکت و غرفه دار و... را جذب خود کنند و سود بیشتری ببرند، اما غافل از آن هستند که سرمایه ی ارزشمندی چون حُسن اعتماد مردمی را از دست می دهند، دقیقاً همچون چوپان دروغگو!
اصلاً شما مخاطب فرهیخته به ما بگویید به چنین رخدادهایی که ادعای آگاهی بخشی و تعالی همه جانبه ی مخاطبان خود و پویایی و بالندگی جامعه را دارند، اما تا گوشی تلفن را بر می داری و سلام می کنی، قبل از هر سخنی، شماره کارت و حساب بانکی شرکت شان را به شما ارائه می دهند؛
و تا سئوالی از آنان می پرسی، اول کار جویا می شوند آیا رسید وجه واریزی را برای شان ارسال کرده اید یا خیر؟ حال آیا می توان به چنین دُکان دارهایی امید خیر و برکت داشت و خروجی کار مثلاً علمی آنها را مصداق بارز «عِلْمٌ لا یَنْفَعْ» ندانست؟
شرکت هایی که در قاموس آنها، تحصیل سود مادی، حرف اول و آخر را می زند و آن قدر نقش پول در ارکان و اجزاء آن پررنگ است که بعضاً آدم متعجب و متحیر می ماند و از خود می پرسد:
اینها که این همه پول دوست هستند، پس چرا راه را اشتباهی آمده اند؟ چرا به عرصه ی خطیر علوم انسانی گام گذاشته اند و ساحت مقدس و خطیر علم اندوزی را آلوده به امیال و مقاصد تماماً دنیوی خود می کنند؟
خوب، بنده های خدای فقط پول دوست، بحمدالله مملکتی داریم که اصلاً نیازی به این همه زحمت ها نیست! چه خودرو بخرید و چه حتی کود حیوانی و در یک جایی دپو کنید، بالاخره بعد مدتی سود می برید، خوب، چرا به سراغ این بخش های دلالی زود بازده در این اقتصاد مریض و تورمزا نمی روید؟ حتی امروزه دزدان این ولایت هم فهمیده اند که دیگر وقت سرقت از بانک و «بانک زدن» گذشته، بلکه باید «بانک بزنند!» (کنایه از این که باید بانک تأسیس کنند!)
بگذریم از اتفاقاتی که اولش با دروغ و آخرش با فروش کیلویی لوح شرکت در همایش یا داوری پایان می پذیرد که اگر اندکی عجله داشته باشید، باید پول بیشتری برای ارسال لوح بپردازید (گویی که می خواهید یخمک آتیلا یا بستنی با طعم پشمک حاج عبدالله بخرید و بسته بندی مخصوص می خواهد و گرنه آب می شود!)
حال، آیا می توان با مثبت اندیشی از کنار این حکایات غریبه گذشت و آنها را تلاشی آگاهی بخش برای تولید علم مفید و دست کم محتوایی فاخر در ولایت عشق رضوی دانست؟
این روند، بیشتر به بازار مکاره ای در حوزه ی اقتصاد آموزش و علم می ماند که با فروش یک لوح به عنوان مدرک حضور یا ارائه ی پوستر یا سخنرانی یا داوری در فلان همایش، برای افراد در سطوح مختلف، رزومه سازی می کنند و برای خودشان دستاورد سازی تا سوابق علمی خود و شرکت کنندگان ساده لوح شان، چاق و چله به نظر آید.
گل به روی آن نماینده ی غافل و نظارت کننده از سوی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در مشهد که فقط یک قلم، این همه همایش دروغین و متظاهر به بین المللی بودن را می بیند، اما سکوت کرده و اقدامی نمی کند و آفرین به نماینده ی نظارتی وزارت بهداشت و درمان و علوم پزشکی در این دیار که حتی اجازه ی برپایی یک مورد را هم در عرصه ی سلامت مردم نداده است!
و صد البته، درود خدایان معبد آمون هوتپ چهارم بر دانشگاه های بزرگ و کوچک مان از فردوسی مشهد گرفته تا حتی علوم پزشکی و از دانشگاه آزاد واحد مشهد گرفته تا فلان دانشگاه علمی کاربردی که عین خیالشان نیست این چاپخانه های لوح تقدیرهای کیلویی، به راحتی از لوگو و آرم و نماد آنها در پوسترهای کذایی شان مثل نقل و نبات استفاده می کنند و در پای هر تصویر پوستر مرتبط و غیر مرتبط، زرتی می چسبانند؛
به درستی نمی دانیم آیا این دانشگاه ها، روح شان از چنین سوء استفاده های نابخردانه ای خبر دارد یا نه؟ ولی آن چه که می توان با اطمینان گفت، آن است که چه خبر داشته باشند و چه نداشته باشند، نتیجه یکی است.
هیچگاه اکثر این گونه همایش های نمایش گونه و تئاتری و برخی از آن برگزار کنندگان بازاری اش را اصلاً آدم حساب نمی کنند، چراکه حتی از بردن نام این کنفرانس های دوزاری در وبگاه های خود شرم و اکراه دارند، تا چه برسد به اطلاع رسانی و تبلیغ آنها! یاللعجب...
و از همه جالب تر و بلکه مضحک تر، عکس العمل این همه رسانه های ریز و درشت شهری و استانی و کشوری از جمله صدا و سیمای استانی ماست که جاری شدن آب از ناودان کعبه را با آب و تاب فراوان تیتر اول رسانه ی خود می کنند، اما حاضر نیستند برای این رخدادهای موهوم و کاسبکارانه، یک ذره تره خورد کنند!
و ایضاً چه بسیارند مجریان برپایی نمایشگاه های غیر بین المللی که به ناحق و به چه راحتی همچون آب خوردن، از این برچسب «بین المللی» بهره می برند و چه خطاکارند بعضی از مدیران و ناظران نمایشگاه بین المللی مشهد که چشم بر وظایف خود می پوشند و به سادگی و اهمال از کنار این اقدامات غیرحرفه ای و غیر اخلاقی و غیر مسئولانه می گذرند؛
و دقیقاً به همین دلیل است که گروه نویسندگان و پژوهشگران فرهیخت، سالهای سال است که دیگر هیچ احساس نیازی به مستندسازی و عیارسنجی نمایشگاه های مثلاً بین المللی برپا شده در «نمایشگاه بین المللی مشهد» نمی کنند، چراکه گویا نزد این جماعت قدر و منزلت نشناس، ارزش شقایق و شقیقه و عیار طلا و مفرغ یکی است!
نه به ادعاها و شعارهایی چون «دومین قطب نمایشگاهی کشور» و یا «دروازه ی اقتصادی و صادراتی آسیای میانه» و نه به این چوب های حراجی که چقدر ارزان، به آبروی خود، شهر و استان می زنند!
بی خود نیست سید عبدالله ارجائی شهردار سابق مشهد اعتراض خود را این گونه بیان کرد: نمایشگاه بین المللی مشهد نیز بهترین اراضی ما را با بهترین کاربری ها را تصاحب کرده است و بهره وری کافی را هم ندارد و اگر این زمین را اجاره بدهیم درآمد بیشتری نصیب شهرداری خواهد شد. مستند
خوب، مثل روز روشن و معلوم است این دسته از نمایشگاه های کلیشه ای و نخ نما، چیزی در چنته ی خود ندارند و فقط می خواهند با خرید حقیرانه ی کمی پرستیژ و مثلاً کلاس، رویداد خود را مهم و جذاب، بزرگ و جهانی جلوه دهند و منافع مادی و سود بیشتری به جیب بزنند؛
بگذریم ... که روی سخن ما با کاسبان تحریم خرد در این خطه نیست، بلکه برآنیم از این پس به چنین رویدادهای کیلویی و غیر بین المللی - حال چه همایش و کنفرانس باشند و چه نمایشگاه و کارگاه - اعتنایی نکنیم؛
تا چه برسد به رصد و پایش و عیارسنجی که در نهایت بخواهد در قالب یک پُست یا همان صفحه ی مجزا منتشر شود با این پسوند که «این رویداد، بین المللی نیست!»
به هر حال «خلائق هرچه لایق» و بر فرض چنین کنیم، اساساً چه فایده و سودی بر آن مترتب است؟
اصلاً بازتاب این هجویات از آن همان وب سایت های زرد و تشنه ی خبر و برخی خبرگزاری اهمالگر این خطه که هر خبری برای آنان از سوی دستگاه های اجرایی استان ارسال می شود (از جمله از سوی نمایشگاه بینالمللی مشهد) آن را چون وحی منزل، امری مقدس و محتوم می پندارند تا جایی که بعضاً بدون راستی آزمایی و اندکی تحقیق و دقت و تأمل، عجولانه و بلافاصله منتشر می کنند!
متأسفیم که حتی در برخی موارد، مشاهده شده در وب سایت گروه برگزار کننده ی همایش یا نمایشگاه و...، خود آنها از این رخداد با عنوان «نمایشگاه تخصصی فلان و بهمان» یاد کرده اند، اما در صفحات اخبار این خبرگزاری ها شوربختانه می بینیم که «نمایشگاه بین المللی فلان و بهمان» درج شده است! یا خدا از این همه اشتیاق به زیاده گویی...
از این رو، در تارنمای فرهیخت و در این بخش، به فضل الهی فقط تازه ترین رخدادهای غیر بین المللی که به هر دلیل از جمله غفلت اندرکارانش و یا این که مسبوق به سابقه نبوده و برای بار اول است که چنین خبطی را مرتکب می شوند، منتشر خواهیم کرد.
روشن است این دسته از رویدادهای غیر بین المللی، در صورت تکرار در استفاده ی دروغین از این عنوان، در این تارنما ذیل «دیپلماسی دروغ» فهرست شده و یک پله بالاتر، در «دانشنامه ی بین المللی فرهیخت» برای همیشه مسدود و بلاک خواهند شد.
از کجا بفهمیم یک رویداد غیر بین المللی است؟
برای هر رویدادی چه در سطح ملی و چه بین المللی، یک سری شاخص ها و مؤلفه هایی به عنوان شناسه وجود دارد که آن را از دیگر رخدادها متمایز می کند. بدیهی است از نظر حرفه ای و حتی اخلاقی، تنها رخدادهایی می توانند از عنوان «بین الملل» استفاده کنند که حداقل شرایط را برای بین المللی بودن رویدادشان را داشته باشند.
به عنوان مثال، مادامی که فقط یک کشور خارجی در یک رویداد مشارکت دارد، طبیعی است که باید از عنوان «دوجانبه» استفاده کرد و نه «بین المللی»؛ و به همین ترتیب، رویدادهایی شایسته و مجازند از این عنوان بهره ببرند که حائز حداقل شرایط یک رویداد بین المللی باشند.
ما در این صفحه، بخشی از اهم این شاخص ها و بلکه پیش نیازها را به ترتیب اولویت زمانی و با هم افزایی نظرات سردبیران گروه های پنج گانه ی نویسندگان فرهیخت، منتشر کرده ایم و اگر کم و کاستی در آن مشاهده می فرمایید، خرسند خواهیم شد با ما در میان بگذارید تا بر آن بیفزاییم.
اهم شاخص های یک رویداد واقعاً بین المللی
☀️ گام صفر: یا همان خشت اول که گر نهد معمار کج، تا ثریا می رود دیوار کج... راه اندازی وبگاه رسمی رویداد و ترجیحاً تک زبانه و آن هم الزاماً به زبان فارسی چون محل برپایی رویداد ایران است و قراردادن زبان فارسی به عنوان زبان پیش فرض، هم مرسوم کشورها و مقبول فرهنگ هاست و هم موجبات تکریم زبان ملی و مادری مان را سطح بین المللی فراهم می کند. این مقاله را در همین زمینه و در صورت تمایل بخوانید.
بدیهی است در شرایط خاص و در صورت احساس ضرورت، دیگر زبان های پر استفاده ی جامعه ی هدف و مخاطبان رخداد پس از نیازسنجی های اولیه، می تواند انگلیسی یا عربی و حتی اردو باشد؛
☀️ اول: انتشار متن فراخوان بین المللی در کنار انتشار متن فارسی رخداد و دست کم به یک زبان زنده ی خارجی مانند انگلیسی یا عربی؛
☀️ دوم: انتشار نسخه ی بین المللی پوستر فراخوان رخداد به یک زبان زنده ی خارجی مانند انگلیسی یا عربی یا اردو؛
☀️ سوم: درج متن فراخوان بین المللی و پوستر در وبگاه رسمی رویداد؛
☀️ چهارم: مشخص کردن ضوابط و مقررات اختصاصی برای شرکت مخاطبان خارجی در بخش بین المللی؛
☀️ پنجم: حضور حداقل یک نهاد به عنوان حامی و اسپانسر خارجی (به عنوان مثال، برای یک رویداد دانشگاهی، مشارکت یک دانشگاه غیرایرانی)؛
☀️ ششم: حضور حداقل یک سخنران خارجی در جمع سخنرانان رویداد و ایراد سخنرانی خود چه به صورت حضوری و چه در قالب ویدئو کنفرانس؛
☀️ هفتم: حضور حداقل یک داور خارجی در جمع هیئت داوران رویداد؛
☀️ هشتم: حضور حداقل یک چهره ی غیرایرانی در کادر هیئت علمی یا اجرایی یا ناظران رخداد؛
☀️ نهم: حضور حداقل چند غرفهدار غیرایرانی در جمع غرفه های یک نمایشگاه بین المللی
☀️ دهم: حضور تعداد معتنابهی از میهمان خارجی و شرکت کنندگان غیرایرانی در رویداد؛
☀️ یازدهم: حضور فیزیکی و ثابت حداقل یک فرد کاملاً آشنا به محور تخصصی همایش و صدالبته کاملاً مسلط به زبان های خارجی مانند انگلیسی یا عربی یا اردو در دبیرخانه ی رخداد دست کم در ماه های قبل از برپایی همایش برای برقراری ارتباط های قوی و مستمر با میهمان و شرکت کنندگان خارجی در رویداد؛
☀️ دوازدهم: بهره مندی حداکثری از ظرفیت اطلاع رسانی سفارت خانه ها و رایزنی های فرهنگی، علمی و اقتصادی ج.ا. ایران در خارج از کشور برای آگاه سازی هموطنان غیرایرانی و یا غیرایرانیان داوطلب؛
☀️ سیزدهم: بهره مندی حداکثری از ظرفیت اطلاع رسانی شبکه های اجتماعی پرطرفدار داخلی و خارجی و یا سایر شبکه های ارتباطی و اصطلاحاً پاتوق های تخصصی گروه های جامعه ی مخاطب مثلاً هنرمندان خارجی برای آگاه سازی هدفمند و مؤثر داوطلبان مشارکت؛
☀️ چهاردهم: اختصاص یک پست الکترونیکی و انتشار ایمیل در تمامی اقلام اطلاع رسانی مانند پوستر فراخوان و وب سایت و... همچنین ساخت یک صفحه در شبکه های اجتماعی پرطرفدار داخلی و خارجی و اعلام آن در پوستر و فراخوان به منظور ارتباط گیری دو سویه ی داوطلبان مشارکت؛
☀️ پانزدهم: انتشار مقالات، آثار و پوسترها، متن سخنرانی ها، گزارش های تصویری و ویدئویی، صداها و هرآنچه که به عنوان محتوای بخش بین الملل از این رویداد، مستند و ضبط گردیده، در وبگاه همایش و یا در کتاب اختصاصی آن؛
⚠️بنابراین رخدادی که فاقد تمامی این شاخص هاست و یا از حداقل این مؤلفه ها برخوردار نیست و کاری در این زمینه ها صورت نداده و حتی یک بستر ارتباطی در شاهراه اینترنت برای ارتباط گیری غیرایرانیان فعال نکرده، چطور می تواند خود را «بین المللی» بنامد؟! مادامی که نه متن فراخوان بین المللی اش را منتشر کرده! نه در پوستر حتی یک کلمه به زبان غیرفارسی ننوشته! نه وبگاه رسمی دارد! نه یک نهاد غیرایرانی حامی اوست و نه مشارکت دارد! یا یک سخنران، یک داور، یک چهره ی غیرایرانی در جمع هیئت های داوران، اجرایی یا ناظران حضور ندارد! یا چند نفر میهمان خارجی در جمع حضار و شرکت کنندگان در آن رویداد حضور ندارند، حال در این شرایط، چطور می توان آن رخداد را «بین المللی» نامید؟!
متأسفانه برخی از رویدادهایی که امروزه در سطح شهر و استان برپا می شوند، فاقد حداقل این شرایط اند. جالب آن که از انتشار ویدئوهای منتخب و گزارش های تصویری رویداد خود که حاکی از وجود دست کم یک سخنران یا یک میهمان خارجی باشد هم ابایی ندارند!
و از همه مضحک تر، آن قدر تنبل و کسل تشریف دارند که نمی کنند لااقل برای حفظ ظاهر هم که شده، چند پرچم کشورهای خارجی همسایه را در جلوی جایگاه قرار دهند تا به ظاهر، تداعی بین المللی بودن رخدادشان را بکند!
برپایی نمایشگاه های مثلاً بین المللی در محل «نمایشگاه بین المللی مشهد» از این جمله اند که به راحتی آب خوردن، دست اندرکاران این نمایشگاه ها به مردم دروغ می گویند و یک نمایشگاه تخصصی یا بومی و یا فوقِ فوقش ملی را به نام «بین المللی» جا می زنند!
بارها از زبان مؤثران غیرایرانی طرف حساب خود بویژه دانشجویان خارجی شنیدیم یا پیام هایی از آنان دریافت کردیم که هنگام حضور در نمایشگاه، به آسمان و زمین لعنت می فرستند. این که چرا به ما دروغ گفتند؟ در حالی که تمام غرفه ها و غرفه داران، همه ایرانی بودند؟!
کلی هزینه کردیم و کلی هم وقت گذاشتیم و با خانواده یا دوستان سلانه سلانه به نمایشگاه آمدیم، اما اکنون داریم دست خالی و با اعصابی خرد و خمیر بر می گردیم!
امیدواریم روزی برسد که در شهر و دیار منسوب به صادق و عالم آل محمد(ص)، حضرت امام اباالحسن الرضا علیه آلاف التحیة و الثناء، لازم نباشد مسئولان برای جلب نظر و جذب مخاطبان بیشتر، به دروغ متوسل شوند و ان شاءالله که بخش «دیپلماسی دروغ» تارنمای فرهیخت همیشه خالی و تهی از این ام الفساد گناهان کبیره بماند.
ان شاءالله الرحمن