یادداشت فرهیخت:

نقدی بر تیتر خودساخته تسنیم: صنعت هتلداری و نیازهایی که از داخل کشور تأمین نمی‌شود/ بختک!! اقامتگاه‌های سازمانی بر تن هتل‌های خصوصی + فیلم

به نام خالق ادب؛ از بزرگان آموخته ایم که در مشهدالرضا(ع) و در این دیار زائر پذیر و میهمان دوست، هر آنچه که به مولای تسلیم و رضا، حضرت امام رئوف، ابالحسن الرضا علیه السلام خصوصاً زوار و زائران آن امام همام مرتبط باشد، باید به احترام و بزرگی یاد کرد و اگر نقد و حاشیه ای هم بر مسأله ای وجود دارد، باید نهایت وسواس و دقت را به خرج داد تا هم مقصود حاصل شود و هم خدای نکرده، مجاوری، خادمی و از همه مهمتر زائری نرنجد.

حال در شگفتیم از خبرگزاری تسنیم (خراسان رضوی) و عمیقاً گلایه مندیم از خبرنگار ناآگاه و سردبیر کم دقت اش به خاطر درج این تیتر سخیف: بختک اقامتگاه‌های سازمانی (که در مشهد می شود زائرسراهای سازمانی) بر تن هتل‌های خصوصی! این یعنی چه؟! 

یعنی درک این موضوع بسیار ساده آن قدر سخت است که نمی دانند اقامتگاه های سازمانی در «شمال و جنوب کشور» با همان اقامتگاه های سازمانی اما در «مشهدالرضا(ع)»، از زمین تا آسمان فرق دارند و هر دو یکی نیستند! بلکه موضوع کاملاً برعکس است: آنجا «بار» اند و اینجا «یار»! آنجا «توش اغنیا» هست و اینجا «حج فقرا»! آنجا لذت و معیشت «جسم» هست و اینجا تمشیت و تعالی «روح»، آنجا «سود» حاکم است و اینجا «دل»، برای همین آنجا باید در کنار ساحل مفرح باشد و جنگل سرسبز و اینجا چون هدف چیز دیگری است، مهم نیست متمرکز در بافت مرکزی شهر باشد و در لابلای کوچه های تنگ و باریک و دود و ترافیک! فتأمل...  

از این رو، اصلاً شایسته نبود اقامتگاه هایی که در شهر بهشت - مشهدی که تشنه اسکان ارزان قیمت و بلکه رایگان زائران است - و سقف هایی که محل اسکان و آرامش زوار رضوی اند را، با لفظ توهین آمیز «بختک» آن هم نه در لابلای متن بلکه در تیتر و از همه بدتر در تیتری خودساخته (و نه برگرفته از زبان مصاحبه شونده) خطاب کند! چرا؟ مگر این زائرسراهای سازمانی چه هیزم تری به صنعت هتلداری کشور «در مشهد» فروخته اند؟!

اگر آنان می خواستند هتلداری کنند، دست کم یک اقامتگاه شان را بجای جانمایی در بافت مرکزی شهر و محلاتی قدیمی، پر از ترافیک و سرو صدا، کوچه های تنگ و باریک بدون جای پارک، هوایی آلوده و آلاینده هایی همیشه بیشتر از حد مجاز و...، در مناطق خوش آب و هوا و گران قیمتی چون اراضی کوه های بام مشهد، هاشمیه و یا بر فراز کوه های آبادگران احداث می کردند، کما این که بسیاری از هتل های مشهد در مناطق خوش آب و هوا، مناطق مرفه غرب شهر و صدالبته بسیار دور از حرم مطهر رضوی احداث شده اند، اما حتی یک اقامتگاه سازمانی، خارج از این محدوده بافت مرکزی شهر نیست! 

یک احتمال بیشتر نمی ماند و آن این که هم خبرنگار و هم سردبیری که این تیتر از زیر دستش در رفته، با احترام، حتماً شمالی اند، یعنی سال های سال در شمال کشور و در خبرگزاری تسنیم استان های گیلان یا مازندران مشغول به کار بوده اند و با فضای رسانه ای مشهد کاملاً غریبه اند!

چراکه در شمال کشور، از هر ده خبر آسیب شناسی صنعت هتلداری، نه تای آن در مذمت بلایی است که «اقامتگاه های سازمانی» یا همان «مجتمع های رفاهی و تفریحی ارگانها» و «ویلاهای دولتی» و... بر سر صنعت گردشگری شمال کشور و سواحل آن آورده اند و دیدید که در نهایت، با یک تصمیم بجا و ضرب الاجل رئیس جمهور و واکنش سریع و اقدام جهادی دولت و ارگانهای نظامی، تقریباً حریم ۶۰ متری تمام سواحل شمال و جنوب و رودخانه ها آزاد شده، مضافاً واحدهای اقامتی و رفاهی دولتی و سازمانی، موظف به ارائه خدمات به عموم مردم و نه فقط کارکنان خود شده اند.

اما گویا کسی نبوده تا این دو عضو رسانه ای در مشهد را اصطلاحاً به روزرسانی و آپدیت کند که این درست «که گردو، گرد است، اما هر گردی، گردو نیست!» بدین معنی: این درست که احداث «اقامتگاه های سازمانی» خلاف ضوابط و مقررات زیست محیطی در شمال و جنوب کشور و در حریم دریا و یا رودخانه ها، اقتصاد صنعت هتلداری را به مخاطره جدی انداخته اند و این روند باید بهبود و اصلاح شود، اما همین واحدهای اقامتی سازمانی در مشهد، نه تنها پس از کسب تمامی مجوزهای قانونی احداث شده اند و نیز مخل اقتصاد صنعت هتلداری در این خطه نیستند، بلکه برعکس، به همراه سایر اقامتگاه های ارزان قیمت دیگر مانند میهمانسراها و حتی خانه زوارها، باعث رونق و آبادانی صنعت گردشگری دینی و توسعه زیارت نیز شده اند.

به لسانی دیگر، اگر همین خبرگزاری ها مانند تسنیم در ایام تعطیلات نوروز و یا در دیگر ایام پیک زیارتی مانند دهه کرامت و یا سه ماه تعطیلات تابستانی، با ذوق و شوق فراوان تیتر درشت می زند که مثلاً ۱۵ میلیون تشرف فقط طی ایام نوروز ثبت شد و یا مصاحبه های پرشمار مسئولان شهر و استان را مبنی بر تشرف ۳۰ میلیون زائر داخلی و پنج میلیون زائر غیر ایرانی با مسرت منعکس می کنند، باید بدانند که بخشی از بار اسکان این زوار میلیونی، بر دوش همین اقامتگاه های سازمانی و کلاً واحدهای ارزان قیمت یا رایگانی است که اگر همین ها نبودند، با این هزینه های سرسام آور اسکان و تغذیه در هتل ها از سویی و بضاعت کم و حقوق ناکافی قشر کارمندان شریف و کارگران زحمتکش از سویی دیگر، عمراً زائر میلیونی وارد مشهد می شد!

ناگفته نماند اگر اسکان زوار در این دیار منحصر در هتل ها می بود، در ایام پیک سفر، خود همین حضرات رسانه ها از جمله تسنیم، ملتمسانه از دولت و ارگانهای انقلابی تمنا می کردند که شما را به خدا، فکری انقلابی و کاری جهادی برای اسکان زوار خصوصاً فقرا بکنید که این حج فقراست و بیایید با احداث اقامتگاه های ارزان قیمت، راه سفر به مشهد و توسعه زیارت رضوی و ضریب ماندگاری زوار را در این شهر هموار سازید که اقتصاد شهر، بند اقتصاد زائر است و بس!     

آری، اسکان زوار مشهدالرضا(ع) که «روضه من ریاض الجنه» (باغی از باغ های بهشت) هست، تعارف بردار و قابل ریسک نیست! بنابراین آقای مسؤولی که گلایه مندی چرا وزارتخانه متبوع در تمام دولت ها با حذف زائرسراهای سازمانی در مشهد، همیشه مخالفت می کند؟! پاسخ این است: 

در سواحل شمال و جنوب کشور می توان به گردشگر داخلی و خارجی که هر دو را توریست می خوانید، خاصه در ایام پیک سفر مانند نوروز امسال گفت که: تدبیر نکرده سفر کردید و چون هتل از قبل رزرو نکردید و الان هم تمام ظرفیت هتل ها تکمیل شده، پس بفرمایید در کنار ساحل و یا در جنگل و حتی کنار خیابان چادر بزنید و کسی هم گلایه مند و آزرده خاطر نمی شود، اما فراموش نکنید که همین گردشگر، وقتی پایش به مشهد می رسد، دیگر «گردشگر» نیست بلکه «زائر» است و حفظ حرمت و کرامت و رفاه زائر هم واجب! 

لذا در خطه خورشید هشتم، نمی توان به میهمان امام رضا(ع) و زن و بچه و پدر و مادر پیرش گفت: ببخشید: ۱۰۰% ظرفیت هتل هاو هتل آپارتمان هایمان پُر است؛ به زائرسراهای سازمانی و اقامتگاه های دولتی و زائر خانه های مردمی هم نروید که آنها مثل بختک به جان صنعت هتلداری مشهد افتاده اند! 

به بیانی دیگر ، در مشهدی که به داشتن آب و هوای متغیر و چهار فصل در یک روز شهره هست یا به طور مشخص در هوای بارانی بهار یا گرمای طاقت فرسای تابستان و یا سرمای استخوان سوز پاییز و زمستان، نمی توان به زوار رضوی گفت که چون ظرفیت هتل ها تکمیل، پس بفرمایید در فضای آزاد شهر مانند پارک ها، حاشیه خیابان ها، یا پارکینگ ها از جمله پارکینگ دور حرم مطهر و یا در صحن حیاط مدارس و... چادر بزنید که شأن و کرامت و احسان رضوی اجل و برتر از آن است!

بلکه در این شرایط، به کرات و به گواه شواهد بسیار تاریخی در قاموس زیارت این خطه میهمان دوست، این مساجد، حسینیه ها، تکیه ها و در کل منازل مردم بوده اند که آغوش گرم خود را برای پذیرایی از زائران امام رضا(ع) گشوده، اگر بر خود و خانواده سخت گرفته اند، اما حاضر نشدند ذره ای بر زائر امام رئوف سخت بگذرد و اتفاقاً دولت هم به کمک مردم آمده و با بسیج همه امکانات، از اختصاص سالن های سرپوشیده اماکن ورزشی و نمایشگاه بین‌المللی گرفته تا کلاس های درس مدارس و...، در نهضت عمومی اسکان زوار مشارکت خداپسندانه کرده است.

هرچند بعید نیست با این قبح شکنی رسانه فخیم تسنیم، فردا روزی، رسانه زردی جرأت کند و برای همین مساجد و حسینیه ها و خانه مسافرهای مردمی و سالن های ورزشی و کلاس های مدارس هم تیتر بختک یا مشابه آن بزند!

دوستی می گفت من هم با خواندن این خبر، شوکه شدم و با خودم گفتم مگر خبرگزاری تسنیم، رسانه و تریبون اختصاصی اتحادیه هتلداران کشور است که اینطور بی پروا سنگ هتل های خصوصی را به سینه می زند یا نه، شاید تسنیم همان تسنیم است اما شاید در ازای این رپرتاژ خبری آن هم با تیتری توهین آمیز، صله و پاداشی دریافت کرده که همه به خوبی می دانیم تسنیم ارزشی از این وصله ها مبری است.   

مخاطب دیگری هم برایمان نوشته: جواب دهید. شاید برخی گمان کنند این طور که تسنیم اصطلاحاً شمشیر را از رو کشیده، پس باید این زائرسراها بدون مجوز و غیرقانونی ساخته شده باشند و یا توسط افراد از خدا بی خبر یا خدای نکرده مافیای نداشته صنعت هتلداری کشور در مشهد راه اندازی شده باشند، در حالی که این زائرسراها، همان اندک میهمان پذیرهای معمولی اما دولتی و حاکمیتی در خیابان های اطراف حرم مطهر رضوی اند که برخی از سازمان ها - از آموزش و پرورش (خانه معلم) و وزارت علوم و بهداشت گرفته تا بهزیستی و کمیته امداد و... - برای تسهیل زیارت کارکنان یا افراد تحت پوشش خود ساخته یا تجهیز کرده اند!

ابنیه ای که تمام مجوزهایش از پروانه ساخت شهرداری گرفته تا مجوز کنتور برق و آب و گاز و خط تلفن اش و... همه به صورت قانونی و با رعایت ضوابط اداری اخذ شده و این ادارات و نهادها به میزان توان و وسع خود و با اهداف خیرخواهانه، ساختمانی را برای اسکان دوره ای کارکنان خود خریداری کرده یا تجهیز کرده اند.

هدف نهایی بانیان این بناهای خیر هم کسب منفعت و سود نبوده، بلکه نیت داشتند تا بتوانند به سهم خود، علاوه بر اسکان زوار سازمان خود، کمک و خدمتی به بحث زیارت و حل معضل همیشگی اسکان زوار و رونق گردشگری دینی خصوصاً در ایام پیک زائر کرده باشند. 

جالب آنکه برخی از همین رسانه های ناسپاس، در اوج پیک حضور زائر در مشهد که کم هم نیست، دیگر آن نقش مهم و سهم اثرگذار این زائرسراها و خانه زائرها در اسکان مسافران را به فراموشی می سپارند و همه از جمله مسؤولان با افتخار، پُز اسکان میلیونی زوار ایرانی و غیر ایرانی را در واحدهای اقامتی و تأسیسات گردشگری شهر می دهند.  

شخص دیگری گفته: کاش این آقا یا خانم خبرنگار، قبل از انتخاب چنین تیتر ناصواب و بی خردانه ای، زحمت یک جست و جوی ساده در اینترنت را به خود می داد تا این گونه در دام افراد انحصار طلبی که دائماً در رسانه ها، به دروغ هر از چندگاهی بر طبل اشباع شدن ظرفیت تأسیسات اقامتی مشهد می کویند و آدرس غلط می دهند تا نکند از حاشیه سود هتل های آنان کاسته شود، نیفتند!

آن موقع می دید که اساساً احداث، تجهیز و بهره برداری از واحدهای اقامتی غیر هتلی توسط دولت ها نه فقط در ایران، بلکه در همه کشورها خصوصاً شهرهای گردش پذیر دنیا، امری کاملاً طبیعی و رویه ای کاملاً مرسوم و ممدوح هست. اماکنی که با عناوین مختلفی از جمله «گاورمنت ریزیدانس» (Government residence) و... شُهره اند.

جالب آن که در ایران، تعارض با «عدالت اجتماعی»، یکی از مهمترین دلایل مخالفت با این اقامتگاه های دولتی عنوان می شود! می گویند چون فقط عده ای محدود می توانند از منافع این اقامتگاه ها بهره مند شوند، مراکزی که با ثروت عمومی ساخته شده اند، بنابراین باید جلوی فعالیت و گسترش آنها گرفته شود! 

در حالی که بودجه احداث و نگهداری این اقامتگاه های رفاهی و سازمانی، نه از محل بودجه عمومی بلکه از طرق مختلف سرمایه گذاری درون سازمانی، مانند پس انداز یا مشارکت کارکنان، یا حتی بخشی از آن در راستای سیاست های تشویق محور از محل بودجه حاصل از ارزش افزوده خلاقیت، ارتقای کارآمدی، افزایش مهارت ها و رشد بهره وری کارکنان خاصه صرفه جویی در هزینه ها و افزایش درآمدها ساخته و تدارک دیده شده و کاملاً با شاخص های عدالت اجتماعی آن دولت و جامعه نیز سازگار است.

همینجا بد نیست گریزی هم به دروغ اشباع شدن ظرفیت احداث تأسیسات گردشگری در مشهد بزنیم هرچند خسته شدیم از بس این پاسخ را تکرار کردیم که ایهاالناس: سه لایه داریم: لایه یک که اقامتگاه های ارزان قیمت اند. لایه دو همان اقامتگاه های هتلی هستند که با ستاره درجه بندی شده اند و لایه سوم هم، هتل های لوکس بالای پنج ستاره هستند که فعلآ مورد بحث ما نیست.

 آری... آن مسؤولی که به دروغ از اشباع ظرفیت احداث تأسیسات گردشگری می گوید، منظورش هتل های سه، چهار و پنج ستاره است که بله، حق با اوست! اشباع شده، آن هم چه اشباعی که به مرحمت سوء مدیریت و آینده ننگری های مدیران وقت، از اشباع گذشته و به حالت تهوع هم رسیده! 

بنابراین مشهدالرضا در لایه اول یعنی تأسیسات گردشگری خاصه اقامتی ارزان قیمت و زیرساخت های جانبی آن (مانند مراکز سیاحتی و تفریحی، تغذیه و خدماتی و...) نه به صورت عادی بلکه به طور وحشتناک به این زیرساخت ها محتاج است که اگر این بستر فراهم شود، دیگر ما زائر اولی نخواهیم داشت چون تمام این ۸۴ میلیون جمعیت ایران، مشتاق زیارت چندباره مضجع منور آن امام رئوفی هستند که با یک بار تشرف در سال هم، دلشان سیر نمی شود!

کما این که در همین دوران حاضر یعنی پساکرونا، که از نوروز امسال با هجوم سیل گونه مسافر و زائر آغاز شد، نه تنها تمام صددرصد ظرفیت اماکن اقامتی مشهد و دیگر شهرهای زیارتی و سیاحتی کشور تکمیل در شمال و جنوب و غرب کشور تکمیل شد که برای نخستین بار در صدا و سیمای ج.ا.ایران رسماً طی اطلاعیه های رسمی، از مردم خواسته شد دیگر به این شهرها سفر نکنند!

البته این مطلب هم ناگفته نماند که منظورمان از هتل های سه، چهار و پنج ستاره که می گویند به حد اشباع رسیده، طبق استانداردهای ایران است و گرنه طبق استانداردهای بین المللی و در مقام مقایسه با هتل های استاندارد و بعضاً هوشمند همین کشورهای اطراف خودمان، این هتل ها، دو و سه ستاره هم به حساب نمی آیند!

این را هم بگوییم که آقای بختک: آیا این واقعیت که حتی پس از گذشت ۴۳ سال از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران ، هنوز زائر اولی بسیار در کشور داریم، آیا لکه ننگ برای فعالان صنعت گردشگری این خطه و مایه شرمساری برای این نظام ولایی نیست؟! اگر مسیر زیارت از مبدأ تا مبدأ سهل و آسان می بود که ما نباید پس از گذشت قریب به نیم قرن، همچنان زائراولی مانده در حسرت زیارت داشته باشیم؟!

به بحث خود برگردیم. خلاصه آن که اگر هدف ناصواب قبح افکنی از بدعت ناروای مقابله شیطنت آمیز با همه عوامل کاهش حاشیه سود هتلداران مشهدی را دخیل در درج تعمدی این واژه سخیف در تیتر تسنیم نمی دیدیم، آن قدر اهمیت نداشت تا مستحق پاسخ مطول و جوابیه طولانی باشد.

دقیقاً مانند انحصار طلبی مافیای پزشکی که سالهاست با دروغ ها و ترفندهایی از این دست که سقف پذیرش دانشجوی پزشکی اشباع شده یا زیرساخت های آموزشی و بالینی برای تربیت پزشکان مهیا نیست یا آینده شغلی آنان مبهم هست و...، مانع افزایش سهمیه پذیرش دانشجوی پزشکی در رشته های مختلف شده بودند که خوشبختانه با هوشمندی مجلس شورای اسلامی، تیرشان به سنگ خورد.

البته با این انحصار طلبی های سودجویانه و بلکه خودخواهانه در مشهد سالهاست که آشناییم به گونه ای که مردمان فهیم اش دیگر حسابی پوست کلفت شده اند و بی توجه به این اراجیف و برچسب ها، کار خود را می کنند: مثلاً از قدیمی ترین و عجیب ترین و بلکه مضحک ترینش بگوییم: از سال ها انحصار طلبی شرکت تاکسیرانی مشهد با بلوکه کردن ۴۰۰ دستگاه تاکسی در فرودگاه بین المللی که هم خود رانندگان و هم مردم و زوار به ستوه آمده اند، چراکه همچنان این انحصار به بدترین شکل ممکن ادامه دارد! 

شاید باورتان نشود تا همین چند سال پیش، کهنه ترین و بلکه کثیف ترین اتوبوس مشهد هر ۲۰ دقیقه از مبدأ فرودگاه به سمت حرم مطهر حرکت می کرد که حتی خود کارکنان فرودگاه هم از سوار شدن به آن اکراه داشتند، تا توهین متصدیان باجه تاکسی به رانندگان منتظر مسافر و بعضاً جریمه تاکسی های عبوری توسط پلیس راهنمایی تا دعوای طولانی مدت اخذ عوارض ورودی به پارکینگ برای خودروهای توقف کوتاه حتی عبوری و امروزه هم نصب بنری نازیبا و تهدیدآمیز مبنی بر برخورد قضایی با راننده های سرویس های تاکسی اینترنتی مانند اسنپ و تپسی! حال از قطار شهری و مترویی که هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه یک بار به سمت پرترددترین فرودگاه کشور پس از پایتخت می آید، بگذریم. (اگر اینها مصادیق انحصار نیست، پس چیست؟!)

دوباره به سخن خود برگردیم، مادامی که نه در متن گزارش و نه در فیلم مصاحبه یوسف بیدخوری معاون گردشگری اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان رضوی، هیچ جا این عنوان زشت نیامده که بخواهد در تیتر هم بیاید، این نگرانی از تکرار این برچسب های ناروا مضاعف می شود. 

گزارشی که به بهانه توسعه صنعت هتلداری و لزوم خریداری ملزومات این صنعت از محل تولیدات داخلی نگاشته شده و فیلمی که به بهانه توسعه شاخه بوم گردی در صنعت هتلداری ضمیمه آن گشته و اصلاً هیچ بحثی از اقامتگاه های سازمانی در آن به میان نیامده و به نظرمان، خود نگارنده هم به درستی نمی داند چطور داستان این گزارش پر وصل و پینه، از شقیقه به شقایق رسید!

از این نگرانیم که اگر با این تفکر انحصارگرایانه و منفعت طلبانه مخالفتی نشود، هیچ استبعادی ندارد تسنیم ارزشمدار جاهلانه خط شکنی کند و فردا روزی یک رسانه زردی عالمانه، با این تعریف کاملاً غلط، تمامی زائرسراهای رضوی که در حقیقت اقامتگاه های سازمانی آستان قدس رضوی به حساب می آیند را بختکی بداند که بر تن صنعت هتلداری مشهد افتاده اند و نسخه جمع آوری آن را بپیچد!

کوتاه سخن آن که آقا یا خانم خبرنگار، لطفاً بدون درک صحیح و واقع بینانه از وضعیت اقتصاد زائر در این کلان شهر مذهبی، دست به قلم نبرید و حرمت قلم را حفظ کنید! مشهد، با تمام شهرهای دنیا و حتی جهان اسلام فرق دارد و متمایز است.

مشهد، حج فقرای ایران و جهان اسلام و بلکه آزادگان جهان است!! حتی از نظر کمیت و کیفیت مقوله زیارت و زائر، همسنگ مکه معظمه و مدینه منوره هم نیست! مشهد، هم طراز تهران پایتخت هم نیست که بالاتر است همچنان که مکه و مدینه، اصلاً قابل قیاس با ریاض پایتخت نیستند! تا چه برسد که مشهد را، همسنگ اصفهان و شیراز و تبریز و رشت و ساری بدانیم و اقامتگاه های آنان را با اینجا مقایسه کنیم و برای هر دو یک نسخه بپیچیم!

اینجا جایی است منحصر به فرد، کاملآً متفاوت و بسیار پرمزیت که خدامش، خاک پای زوار را توتیای چشم خود می کنند، چون آقا، مولا و صاحب این دیار، زوارش را از جان خود عزیزتر دارد. 

اینجا بزرگترین جهان شهر مذهبی دنیاست، اما کلان شهری که بر عکس تمام دنیا، هزینه های سفر ۸۴ میلیون نفر مردم کشورش را به جای دولت مرکزی، مجاوران و شهروندانش می پردازند اما با دیده منت!!! (اگر آمار سفر سالیانه حدود ۳۰ میلیون زائر را مبنا قرار دهیم، این بدین معنی است که کل مردم ایران هر سه سال، یک بار به مشهد سفر می کنند!)  

اما می دانید ریشه این دمل های چرکینی که هر از چند مدت سر باز می کند، چیست؟! اینجا در عین حال، مشهدی است که برخی از فعالان صنعت هتل‌داری اش با خلق و خوی مدیریت سنتی خو گرفته اند و با علم جدید «مدیریت تغییر» به طور کلی ناآشنایند، غافل از آنکه غول صنعت تلفن های همراهی چون نوکیا هم باشیم و جهان ارتباطات در تسخیرمان، اگر پا به پای تغییرات فناوری‌ها و تکنولوژی های روز و منطبق با ذائقه و سبک جدید زندگی مردم این عصر پیش نرویم، فروپاشی کسب و کارمان حتمی است.

کارآفرینانی که یک بار تولید شغل کرده اند، اما دیگر زحمت الگوگیری از جدیدترین روشهای خلاقانه و منعطف ارتباط تعاملی با مشتری بویژه مواهب فناوری های نوین خاصه هوش مصنوعی، یا متدهای جدید جذب گروهی و فصلی گردشگر در دنیای متکثر و جهان علم، هنر و مهارت و صنعت هتلینگ و... را به خود نمی دهند، بلکه پشت میز می نشینند و منتظرند تا این مسافر و گردشگر داخلی یا خارجی باشد که جلوی پیشخوان پذیرش هتلش صف می بندد! اگر صفی درکار نباشد، پس در قاموس او، همه مقصرند، از نظام و دولت گرفته تا شهرداری و اتحادیه صنفی و حتی آژانس های مسافرتی و...! 

مؤثرانی در صنعت گردشگری که با مفاهیم نوینی چون اطلاع رسانی هوشمند و تبلیغات هدفمند مکتوب و دیجیتالی، بهره مند از امتیاز پروازها یا قطارها و یا اتوبوس های شرکت های صاحب برند و خوشنام، با فلسفه شکل گیری تورهای فصلی و گروهی جذاب به بهانه ها و ذائقه های مختلف از جشنواره خرید گرفته تا جشن غذا و تورهای متنوع گردش درون شهری، تا حتی رایگان نمودن مباحثی چون برخی وعده های غذا، ترانسفر فرودگاهی، ایاب و ذهاب درون شهری، برپایی جشن ها و مراسم جذاب، مسابقات، جوایز، هدایا و... بیگانه هست!

بزرگانی که چشم بر بازار گردشگری ۲۵۰ میلیونی همسایگان مسلمان شرق کشور بسته اند و حتی وجود ۴ میلیون شیعه در مجاورت کشورهای همسایه شمالی چون آذربایجان و ترکیه و آمار عظیم ۲۵ میلیونی علوی های ترکیه را که می توان به راحتی آنان را به خاطر جذابیت خاستگاه پیر و مرادشان یعنی «حاجی بکتاش ولی» زاده روستای فوشنجان نیشابور، به ایران و مشهد آورد، اصلأ آنها را قلقلک نمی کند تا قدمی و قلمی بردارند و همش چشم به دولت دارند تا اتوبانی ۱۲ بانده زده و آنان را تا پشت در هتل هایشان بیاورد و تحویل شان دهد!

آنانی که فقط زورشان به شندالقاض اقامتگاه های سازمانی شهر می رسد و از بس در رسانه ها می گویند تا همچون پیراهن عثمان، دستاویز اشتباه دولتمردان شود ، اما حتی برخی از این مراکز، از ساختن یک صفحه ساده در شبکه های اجتماعی پرطرفدار داخلی و خارجی مانند توییتر، فیس بوک، اینستاگرام، یوتیوب و بلکه همین آپارات خودمان هم عاجزند، تا چه برسد به آشنایی با وظایف و ضرورت هایی چون هوشمندکردن هتل هایشان آن هم به معنای واقعی!

همین برخی هایی که گمان می کنند با راه اندازی یک وب سایت یا مکانیزه کردن عملیات رزرواسیون اتاق یا تراکنش های مالی به صورت آنلاین یا نصب یک مودم اینترنت پرسرعت و چند روتر در طبقات و اقداماتی که امروزه پیش پا افتاده و روتین به حساب می آیند، دیگر شق القمر کرده و هتلی هوشمند و به روز آنهم در طراز بین المللی دارند!

جالب آن که همه با گوشت و پوست و خون و استخوان خود، این شرایط اقتصادی بغرنج و سایه شوم گرانی ها را بر سر عالم و آدم می بینند و لمس می کنند، اما این گونه شرم آور تیتر می زنند و دیگر رسانه های شهر و استان هم چیزی نمی گویند!  همه به وضوح می بینیم که اسکان در هتل ها و حتی هتل آپارتمانها، آخرین انتخاب زوار ایرانی حرم رضوی است چون برای اقامت در یک شب، حداقل ۵۰۰ هزار تومان مطالبه می کنند و با این شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه، هیچ گاه از خود نمی پرسیم که یک خانواده به طور متوسط سه - چهار نفری چطور می توانند از پس هزینه سنگین اقامت چند روزه خود در مشهد برآیند، جز آن که به «خانه زائرها» یا مسافرخانه ها و دیگر اماکن ارزان قیمت پناه ببرند و کارمندها و کارگرها هم به اقامتگاه های سازمانی اداره متبوع خود که متأسفانه با بی خردی تمام، آنها هم بختک خوانده شده اند!!

و اما در مورد زوار غیر ایرانی نیز که مخاطب ما هستند، باید سری به آمار و مستندات بزنید! بیشترین حجم زوار بارگاه منور رضوی از نظر جغرافیایی را، زوار کم بضاعت از کشورهای همسایه شرقی مانند افغانستان و پاکستان تشکیل می دهند که بیشتر به صورت زمینی از مرزهای میرجاوه یا دوغارون مشتاقانه به پابوسی مولایشان می آیند و دلار محور اقتصاد سفر آنان نیست!

بعد زوار سایر کشورهای همسایه شمالی، غربی و جنوبی قرار دارند که جامعه مخاطب هتل ها هستند، اما از خاطر نبریم که اکثر قریب به اتفاق این زوار کشورهای همسایه شرقی همراه با خانواده های پرشمار خود مشرف می شوند، بنابراین توان آنچنانی برای تامین هزینه های اسکان در هتل های گران قیمت را نداشته و حتی برای هتل های متوسط، از پس پرداخت شبی حداقل یک میلیون تومان بر نمی آیند مگر آن که باز به همین زائرسراهای بومی و محلی اجاره شده توسط مدیران کاروان های خود در اطراف حرم مطهر مراجعه کنند!

کوتاه سخن آن که با این همه دلیل و مستندی که آوردیم، اگر باز هنوز کسی یا رسانه ای، گلایه ای از اسکان زوار کم توان اعم از داخلی و خارجی در این زائرسراهای ارزان قیمت یا رایگان دارد و فکر می کند که نان هتل ها را آجر کرده اند، پس باید گلایه اش را اول به تولیت معظم آستان قدس رضوی ببرد که در اقدامی بسیار پسندیده و امام رضا(ع) پسند، هم اکنون برخی از رواق ها را برای استراحت شبانه آقایان و برخی دیگر را برای استراحت شبانه بانوان اعم از زوار داخلی و غیرایرانی اختصاص داده است.

حال، مادامی که این خوابگاه ها دقیقاً در داخل خود اماکن متبرکه هستند، اگر به تعبیر شما، مصداق همان اقامتگاه های سازمانی می شوند که حتماً نان برخی هتل ها را آجر کرده اند، اگر جرأت دارید، آنها را هم بختک بخوانید!

والسلام علی من اتبع الهدی

>>> خود، این دسته گل تسنیم را مشاهده کنید...