از نظر تاریخی، توسعه شهرهای بزرگ و معاصر با حمل و نقل ریلی پیوند خورده است. در سال 1830 میلادی در نیویورک از یک وسیله نقلیه ریلی که به وسیله چند اسب کشیده می شد، استفاده می کردند. این وسیله هر چند که از امکانات رفاهی لازم برخوردار نبود، ولی به سرعت در شهرها متداول شد. اولین وسیله حمل و نقل ریلی شهری را (جان ماسن) در سال 1833 در خیابان چهارم نیویورک راه اندازی نمود. با پیشرفت های صنعتی استفاده از اسب به عنوان کشنده منسوخ و توربین بخار جانشین آن شد. توسعه شبکه های برق در شهرها موجب استفاده از موتورهای برقی به جای توربین های بخار در اروپا گردید لیکن این تحول به کشور ما راه نیافت و در بیشتر شهرهای مهم ایران درشکه ها جای خود را به تاکسی ها و اتوبوس ها دادند. در سال 1318 با سرمایه گذاری بخش خصوصی در شهر مقدس مشهد اتوبوسرانی مشهد با دو دستگاه اتوبوس شروع به فعالیت نمود.... با توجه به گوناگون بودن شرایط زیربنایی، امکانات اقتصادی و دیگر عوامل اجتماعی و محیطی شهرهای جهان نمی توان به یک الگو یا راه حل جامع و کامل رسید و یا حتی نمی توان یکی از سیستم های حمل و نقل مسافر شهری را به طور مطلق بر دیگر سیستمها ترجیح داد. به همین دلیل در شهرهای پیشرفته جهان از سیستم های مختلف جابجایی مسافر از قبیل اتوبوس، تراموا، قطار سبک شهری، مترو،... به طور همزمان استفاده می شود. در حال حاضر بیش از 400 شهر مهم جهان از قطار شهری استفاده می کنند. در ایران اسلامی و در شهر مقدس مشهد در سال 1370 توسط مسئولین وقت شهرداری مقدمات تهیه طرح مطالعات جامع حمل و نقل مشهد فراهم شد که منجر به تهیه شرح خدمات آن در اوایل سال 1373 توسط مرکز مطالعات و تحقیقات حمل و نقل دانشگاه صنعتی شریف گردید، و این نقطه عطفی بود بر پیوستن شهر مقدس مشهد به شهرهای دارای سیستم حمل و نقل ریلی درون شهری. این مطلب به شرح بیشتر قطار شهری مشهد می پردازد. اینجا را کللک کنبد.