تریبون آزاد فرهیخت: میگن یه انسان مؤمن رو به کثرت نماز و روزه هایش امتحان نکنید چون ممکنه حسب عادت باشد بلکه او رو به امانت داری و راستگویی بسنجید. همچنین میگن دوست خوب رو در سختی ها و مشکلات بسنج و الا در زمان خوشی، همه خوبند.
حالا منم به عنوان یک دانشجو پس از خواندن چند تا از نظرات مردمی در سایت تان می‌خوام با استفاده از همین الگو بگم اتفاقا روابط عمومی ها و امور بین الملل سازمان های دولتی و شرکت های خصوصی و دانشگاهها و نهادهای مختلف مشهد رو هم که سالها داعیه دار آن بودند که در زمینه بین المللی و دیپلماسی و به قول شماها توسعه روابط خارجی حرفی برای گفتن دارند رو باید الان و در این دوران سخت شیوع کرونا و حتی پسا کرونا سنجید که واقعاً چند مرده حلاج اند و الا در زمان راحتی و بی مشکلی، همه فعال و پرکار بودند و مزیت چندانی هم نبود!
از دانشگاهش گرفته که عنوان بین المللی بر روی خودش می‌گذارد و مدعیست، تا فلان اداره کل که مشهد را پایتخت فرهنگی جهان اسلام تا سال ۲۰۳۰ می خواند و حتی فلان هتل بزرگ که عنوان بین المللی هم دارد، اما ماه هاست از عوارض رکود صنعت گردشگری به خاطر شیوع کرونا در کشور می نالد و خلاصه آن که، مدیران همه این مراکز مدعی، اکنون به تنها چیزی که فکر نمی کنند، این هست که چطور می توان در این شرایط سخت کرونایی، از این تهدیدات، فرصت های طلایی خلق کرد چراکه بزرگان معتقدند هر چه تهدید بیشتر و بزرگتر، فرصت ها هم طلایی تر و بهتر.
به تعبیری دیگه، کاش این حضرات هم از آن راننده مسابقات قهرمانی رالی جهان یاد می گرفتند مادامی که از او پرسیده شد چرا در تمام مسابقات، نفر اول می شود، پاسخ بسیار عجیبی داد: گفت زمانی که همه به پیچ ها می رسند، پایشان را بر روی ترمز می گذارند در حالی که من پایم را بر روی پدال گاز می فشارم!
حال کاش این آقایان این سخن خردمندانه را هم که اتفاقا در چند تا از نظرات مردمی هم بود ، عمیقأ باور داشتند که اساساً نوع و شکل کارها و برنامه ها و فعالیت ها دقیقاً مانند انرژی می ماند که هیچ موقع از بین نمی رود بلکه از شکلی به شکل دیگر در می آید مانند آژانس های تلفنی محلی که با هجوم سونامی فناوری های نوین در دهه گذشته، تبدیل به اسنپ و تپسی شدند یا سرو غذا در داخل رستوران ها که به اسنپ فود و امثالهم مبدل شد و دهها و صدها مثال دیگر لذا جای تعجب ندارد که در خصوص ارتباطات بین المللی شهر و استان مثلاً در برپایی اجتماعات در قالب سمینارها، جایش رو به وبینارها بدهد!
یا کلاس های آموزشی دانشگاهی و مدارس و آزمون ها و مسابقات حضوری، همه به صورت غیر حضوری و آنلاین برگزار شود و یا آن که اجتماعات هنری مانند سینماها، جایش رو به فروش بلیت مجازی برای تماشای آنلاین فیلم دهد و قس علی هذا...
اما جای تعجب آنجاست کاش همان طور که فیلم سازان و آشپزها و.... یاد گرفتند تا محصولات شون رو آنلاین بفروشند، فعالان توسعه روابط خارجی مشهد هم دست کم یاد می گرفتند با شروع کرونا ویروس، در دکان بین الملل شهر و استان رو یکسره و به مدت طولانی تعطیل و تخته نکنند، بلکه با خلاقیت و ابتکار و انعطاف و به مدد فناوری های نوین ارتباطی و اطلاعاتی در بستر اینترنت، از همین تهدیدات بالقوه، فرصت های طلایی بالفعلی بیافرینند،
کما این که در همین دوران اوج مشکلات واحد‌های صنعتی و تولیدی، هستند شرکتهای دانش بنیان و فناوریکی که بر خلاف آنها که تعدیل و حذف نیروی وحشتناکی دارند، آنها نیز کامل برعکس، وحشتناک مشغول استخدام نیروی مجرب و کاربلد هستند و زمانی که سایر شرکت ها از نظر مالی به خاک سیاه نشستند، هستند شرکت ها و مجموعه هایی چون شرکت های بهداشتی و شوینده ها که بالای ۶۰۰ درصد سود خالص دارند.
پس خلاقیت محوری باید به جای کلیشه کاری، سرلوحه امور مدیران امور بین المللی شهر و استان و دستگاه ها و نهادها و شرکت ها و... قرار گیرد و بس اما چه می توان کرد مادامی که: گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ماست، آنچه البته به جایی نرسد فریاد است.
یاحق
