به قلم عبدالرضا زرگری | در نمایشگاه بین المللی مشهد چه می گذرد؟ به راستی چرا اساساً برخی از مدیران دستگاه های اجرایی و فرهنگی در مشهد، پایتخت فرهنگی جهان اسلام! و عاصمه ی معنویت ایران اسلامی! با اصول اولیه ی مدیریت بویژه مدیریت زمان مشکل دارند و با قواعد اولیه ی حوزه ی روابط عمومی و ارتباطات داخلی و خارجی و اطلاع رسانی همگانی بیگانه اند؟ آیا باورتان می شود که دقیقاً چهار روز دیگر، موعد «برپایی نمایشگاه اختصاصی کشور ترکمنستان در مشهد» است؟! ... به نظر شما، مدیران بزرگترین مرکز نمایشگاهی بین المللی شرق کشور، کمی در انتشار این خبر عجله نکرده اند ؟! بهتر نبود می گذاشتند یک روز قبل از برپایی نمایشگاهی به این ارزشمندی، اطلاع رسانی می کردند؟!ما که به راستی شگفت زده شده ایم! از این همه برنامه ریزی و مدیریت عالی در آستانه ی حلول سال 2020 میلادی و سال 1400 شمسی، و حتماً شگفت زده تر خواهند شد علاقه مندان به بازدید از این نمایشگاه تخصصی یک کشور همسایه در مشهد، دومین کلان شهر ایران که فقط 4 روز (تازه اگر از امروز مطلع شده باشند!) برای تهیه ی بلیت هواپیما، قطار یا اتوبوس و همچنین رزرو هتل یا تدارک محل اقامت خود و برنامه ریزی های خورد و خوراک و ایاب و ذهاب درون شهری و.... وقت و فرصت دارند!تازه، باید دعای همین اطلاع رسانی قطره چکانی را هم به جان «خبرگزاری تسنیم» بکنیم که توانست از لابلای سایت گرد و خاک گرفته ی نمایشگاهی که خود را از «پیشگامان صنعت نمایشگاهی در خاورمیانه!» معرفی می کند، این خبر را بیرون کشیده و رنگ و لعابی به آن داده و منتشر کند، و الا ما که هر چه در صفحات راست و چپ این سایت سالها طلسم شده گشتیم، جز یک سطر آن هم اسم نمایشگاه، چیز دیگری نیافتیم!  واقعاً همکاران رسانه ای و روابط عمومی ما در قطب نمایشگاهی شرق کشور خسته نباشند و خداقوت به این همه تلاش و زحمت!گل آقای فرهیخت، بارها به ما می گفت و ما باورمان نمی شد که اگر همین مدیران متعالی دوایر دولتی و دستگاه های اجرایی و فرهنگی استان و شهر، فعالیت مشترکی با یکی از کشورهای اروپایی مانند فرانسه و آلمان و حتی همین کشورهای ریز و نقلی اش مانند سن ماریکو که فقط 33 هزار نفر جمعیت دارد، صورت می دادند، آن چنان این رویداد عظیم الجثه را از ماه ها قبل با آب و تاب فراوان و تبلیغات و اطلاع رسانی پرهزینه به سرانجام می رساندند که گویی شاخ فیل را شکسته اند!اما مادامی که همین فعالیت مشترک - اشتباهاً و دست بر قضا - با یکی از کشورهای همسایه ی شرقی ارزشمند ما مانند افغانستان و پاکستان و ترکمنستان و... شکل می گیرد، گویی که گناه و جرمی نابخشودنی را مرتکب شده اند و حال باید خیلی زود، سرو ته آن را هم کشیده و با کمترین سر و صدا ، جمع و جورش کنند حتی اگر نمایشگاه اختصاصی یک کشور بزرگ و پنج میلیون نفری مانند ترکمنستان بزرگ باشد!گل آقای فرهیخت، یک بار گفت که اشکال و ایراد اساسی مدیران بومی ما آن است که یا از این طرف بام می افتند یا از آن طرف دیگر و خط اعتدال و مرز میانه روی، گویی جایی در این استان و شهر ندارد و باورمان نشد، اما گویا این دفعه راست می گفت و حقاً که چنین است! به عنوان مثال، در خصوص همین نمایشگاه بین المللی مشهد، ماه ها و بلکه سالهاست که آرزو به دل مانده ایم! نه یک نمایشگاه اختصاصی کشوری خارجی در مشهد برگزار می شود و نه اینها می روند و در یک کشور خارجی حتی همین کشورهای بغل گوش شان مانند افغانستان و پاکستان و همین ترکمنستان خودمان، نمایشگاهی اختصاصی برگزار می کنند، اما در کمال تعجب، شب می خوابیم و صبح بلند می شویم و به یک باره می شنویم که قرار است چهار روز دیگر، یک نمایشگاه اختصاصی از یک کشور بزرگ همسایه در مشهد برگزار شود! فقط 4 روز! ...مگر برپایی یک نمایشگاه اختصاصی آن هم ویژه ی یک کشور کهن با فرهنگ و تمدنی دیرینه و همسایه مانند ترکمنستان با انبوهی از مشترکات فرهنگی و تاریخی و آداب و رسوم بومی و روابط اقتصادی کهن و... ، رویداد کم و سبک وزنی است که باید این گونه، بی برنامه و عجولانه و اصطلاحاً در دقیقه ی نود، رویدادهایش بازتاب یابد؟! کشوری که تاریخچه ی زیست اقوام ایرانی از تبار هند و اروپایی به این منطقه، به دو هزار سال پیش از میلاد می رسد و 90 درصد جمعیت 5 میلیون نفری آن مسلمان هستند و دارای زبان مشترک با ترکمن های ایران و برخوردار از علائق و مشترکات فراوان مذهبی و باورهای اعتقادی با ایران اسلامی و پایتخت معنوی اش، مشهد الرضا علیه السلام! و....و سئوال آخر، اگر به عنوان مثال، همین اتفاق در خصوص نمایشگاه اختصاصی استان خراسان رضوی در ترکمنستان و عشق آباد رخ دهد، کلاه خودمان را قاضی کنیم! آیا آن موقع، به راستی، فریاد وا اسلاما و وا مصیبتای همین رسانه های بومی و مسکوت استان بلند نمی شد که ترکمن ها، حیثیت و آبروی بزرگترین و مهمترین استان کشور را بردند و فقط 4 روز قبل از برپایی نمایشگاه ایران، اطلاع رسانی عمومی صورت دادند و بعد همین مدیران بومی را به صف نمی کردند و محاکمه که چرا حاضر به شرکت و هزینه از جیب بیت المال در چنین نمایشگاهی شده اند؟!بگذریم که از از هرچه بگذریم، سخن شعر خوشتر است که: گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ی ماست ... آن چه البته به جایی نرسد، فریاد است!