دیپلماسی (به فرانسوی:‎Diplomatie ‏) به دانش ارتباط میان سیاست‌مداران و سران کشورهای جهان گفته‌می‌شود. به سیاست‌مداری که در کار دیپلماسی‌ است دیپلمات می‌گویند و کاری را که به دیپلوماسی وابسته است را دیپلماتیک می‌خوانند. اقناع مهم‌ترین ابزار و دستاورد دیپلماسی است. پیشنهاد پاداش و تهدید به مجازات نیز در بین ابزارهای دیپلماسی هستند.... این پیشنهاد پاداش و تهدید مجازات، می‌تواند مستقیم و از راه کارگزاران سیاست خارجی و یا غیرمستقیم از راه رسانه‌ها و واسطه‌ها انجام پذیرد. دیپلماسی، وسیله‌ای‌است که سیاست خارجی با استفاده از آن، به جای جنگ، از راه توافق به هدف‌های خود می‌رسد و بر اساس این تعریف آغاز جنگ، شکست دیپلماسی‌است؛ ولی گروهی بر این عقیده‌اند که دیپلماسی در دوران جنگ و پس از آن نیز می‌تواند دوام داشته باشد. دیپلماسی بر حسب سنت همیشه به وسیله دیپلمات‌هایی که به دولت‌های دیگر معرفی می‌شده‌اند، اعمال می‌شده است؛ اما رؤسای دولت‌ها و وزیران خارجه نیز کم‌کم در این کار شرکت می‌کنند. با پیدایش جامعه ملل، دیپلماسی از حالت عمل دوجانبه خارج شد؛ امروزه دیپلماسی حالت نیمه‌علنی به خود گرفته و افکار عمومی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. به نظر می رسد با توجه به جابجایی حوزه سیاست های اعلی با سیاسیت های ادنی امروزه کاربرد دیپلماسی در روش های کوناکون و با شیوه های مختلف کاربردی بیشتر یافته است و این بدان معنی است که امروزه این واژه حوزه کاربردی بیشتری را به خود اختصاص داده که سازمانها و گروه های که به هر نحوی در حوزه امور بین الملل فعالت می کنند می تواند از طرق غیر رسمی یا رسمی آن را مورد توجه خاص قرار دهند و بر قدرت چانه زنی خود به منظور کسب منافع  در عرصه های مختلف بین المللی بیشتر بیفزایند به صورتی که در حال حاضر نیز شاهد استفاده از این مفهوم البته نه در تعریف جنگ سردی آن در سارمانهای دولتی و نیمه دولتی هستیم و این دقیقاَ همان راهیست که امروزه شهرداری مشهد به عنوان یکی از متولیان اصلی شهر مشهد در راه آن قرار گرفته است.