به قلم عبدالرضا زرگری | امروز، گزارشی از وضعیت تجارت و بازرگانی خراسان رضوی با کشورهای هدف با عنوان «سایه کرونا بر دروازه تجارت شرق کشور؛ حجم صادرات ۳۰ درصد کاهش یافت» منتشر شد. محمد علی امیر فخریان رئیس اداره بازرگانی خارجی اداره صنعت معدن تجارت خراسان رضوی در این مصاحبه که با وبگاه بازار صورت داده، جدیدترین تصویر از هرم تجاری و بازرگانی خراسان رضوی را به خوبی ترسیم کرده است....  حال با یک نگاه گذرا به این آمار اعم از واردات و صادرات استان پهناور خراسان رضوی، این سئوال به ذهن متبادر می شود که براستی چرا هیچ اسمی از کشور بزرگ و مؤثر «پاکستان» نیست؟! چرا در هیچ بخشی از این گزارش نسبتاً جامع، متأسفانه هیچ اشاره ای به تراز بازرگانی با کشور بزرگ، قدرتمند، مستعد، بسیار پرظرفیت و با اشتراکات فراوان با ما و از همه مهمتر با بازاری 212 میلیونی به نام «پاکستان» نشده است؟!!این در حالی است که اسامی کشورهایی چون اسپانیا و هلند و... که هزاران کیلومتر از کشور و استان ما دور هستند در این گزارش به چشم می خورد، اما متأسفانه گویی کشوری همسایه، آن هم همسایه ی شرقی ما با آن همه اشتراکات و علائق فرهنگی و دینی و زمینه های همکاری های مشترک اقتصادی و اجتماعی و سیاسی و ... به نام «جمهوری اسلامی پاکستان» این ایرانی ترین همسایه اصلاً وجود خارجی ندارد!هر چند در یادداشت فرهیخت در دست تحریر که ان شاءالله به زودی منتشر خواهد شد، جامع تر به این مسأله ی مهم از ابعاد مختلف و نه فقط اقتصادی خواهیم پرداخت، اما آن چیزی که غصه ی این قصه را افزون تر می کند آن است که کمتر نشانه و رگه هایی از علاقه و اشتیاق نه در مسئولان اقتصادی استان و شهر در بخش های دولتی و عمومی دیده می شود و نه در فعالان و مؤثران اقتصادی بخش خصوصی و تعاونی!حال اگر این بی رغبتی ها را در کنار این جمله ی حکیمانه ی رهبر فرزانه ی انقلاب قرار بدهیم که: «روابط ایران و پاکستان باید بر خلاف میل دشمنان تقویت شود.» آن موقع این واقعیت مسلم را بهتر درک خواهیم کرد که هرم تجاری استان و سبد اقتصادی بازرگانی آن، چقدر نامتوازن و غیر همگن عمل کردیم و به چه میزان دچار نقص و افراط و تفریط هستیم.کوتاه سخن، فقط یک مثال در باب افراط و تفریط آن این که به خاطر سه روز تعطیلی عید قربان اخیر، شاهد بودیم که 2500 کامیون ایرانی برای ورود به افغانستان به دلیل وجود فقط یک باسکول (آن طرف مرز و طرف افغانستان) بالاجبار هفته ها پشت مرز دوغارون معطل ماندند. اتفاق نامبارکی که بی شک میلیون ها تومان به اقتصاد استان صدمه زد. برای تصور بهتر این آمار، اگر طول صف این تعداد کامیون را بخواهیم از ورودی مشهد از سمت جاده ی قوچان حساب کنیم، آخرین کامیون در نزدیکی چناران منتظر ورود به مشهد خواهد بود!اما در زمانی که این همه ترافیک خروجی کامیون های حامل بار به سمت افغانستان داریم، متأسفانه شاهدیم که چندان خبری از ورود و خروج کامیون ها و تریلرهای کالاهای ایرانی به مقصد پاکستان و یا واردات انواع کالاهای مورد نیاز کشور از پاکستان به سمت ایران و استان، نیست و اگر هم باشد، آن قدر کم است که قابلیت ذکر در این آمار و گزارش پیدا نکرده است.همان طور که اشاره کردیم، در یادداشت فرهیخت بعدی، مطول تر و مفصل تر به این نقیصه ی بزرگ در روابط استان با همسایگان شرقی اش و به طور ویژه «پاکستان» خواهیم پرداخت. ان شاءالله01/06/1399