اندیشکده بین المللی فرهیخت

چرا این موضوع مهم است؟:به ادعاهای پرطمطراق رویکرد بین المللی مان مانند پایتخت فرهنگی جهان اسلام یا ام القرای جهان تشیع و یا پیشانی نظام و ... فعلاً کاری نداریم، اما مدیران این رسانه های خبری و تحلیلی شهر مشهد و استان پهناور خراسان رضوی که مدعی اند «رسانه» رکن چهارم دموکراسی است، فقط به این سئوال ساده ی ما پاسخ دهند که چطور می شود کلان شهری که همواره به خود بالیده است به برکت وجود مضجع منور رضوی، همه ساله سه تا پنج میلیون زائر غیر ایرانی از سراسر جهان اسلام و بلکه این گیتی پهناور، مشتاقانه به پابوسش می آیند و حتی در شرایط سخت کرونایی کشور و منطقه، همچنان این سفرها هر چند به سختی ادامه دارد؟؛ مادامی که بیش از 60 درصد سرمایه گذاری ها در تأسیسات گردشگری اش توسط سرمایه گذاران افغانستانی صورت گرفته؟؛ زمانی که فقط یک دانشگاه فردوسی مشهد، بیشترین دانشجوی خارجی را در کل کشور جذب کرده و دهها و بلکه صدها دلیل دیگر، چطور این وبگاه ها که عنوان تحلیلی را بر خود دارند، از تحلیل این ضرورت حیاتی برای این کلان شهر معنوی عاجزند که وجود منوی «بین الملل» برای این جهان شهر، همچون منوی اقتصادی، فرهنگی، سیاسی ، اجتماعی و... مهم، ضروری و بلکه حیاتی است؟! اگر هنوز باور ندارند، از اتحادیه ی هتلداران استان یا مراکز درمانی در بحث گردشگری سلامت و... بپرسند که به محض اشغال کنسولگری عربستان در مشهد چه بلایی سر اقتصاد زیارت و گردشگری شهر از سوی زوار کشورهای عربی افتاد؟ چطور بسیاری از این تأسیسات گردشگری و اقامتی و اقتصادی و تولیدی و برخی از واحدهای درمانی فعال در گردشگری سلامت، به دلیل فشارهای سیاسی و در نهایت کاهش فاحش زائران عرب زبان از کشورهای ثروتمند حاشیه خلیج فارس به خاک سیاه نشستند؟! چرا باید فقط دو سایت «وبگاه اطلاع رسانی خبری شهرداری مشهد» منوی «دیپلماسی شهری» داشته باشد و از میان این همه خبرگزاری و وبگاه های خبری فقط رسانه ی شهرآرا منوی «افغانستان»؟! حتی دانشگاه فردوسی مشهد هم در نسخه ی جدید قالب نوین اش، فاقد این گزینه هست در حالی که بخشی از چرخ اقتصاد آموزش این دانشگاه بزرگ، با درآمدهای دلاری و یورویی دانشجویان خارجی اش می چرخد! ... ادامه دارد...

چرا این موضوع به روزرسانی مستمر و بهنگام وبگاه های مرتبط با حوزه ی بین الملل شهر و استان مهم است؟: همگان می دانیم که شهرها همچون موجودات زنده، از حیاتی شبه نباتی برخوردارند و می بایست در شاهرگ های حیاتی آنها، سیل اطلاعات در بستر ارتباطات همواره جاری و ساری باشد. کلان شهری که فاقد یا دارای حرکت لاک پشتی در این عرصه است ، مانند موجودی نحیف و ضعیف، فقط عمر می گذراند و از پویایی و بالندگی در آن هیچ خبری نیست! از سویی دیگر، در هزاره ی سوم و قرن شکوفایی و بلکه انفجار اطلاعات، وجود تارنماها و وبگاه های اینترنتی همچون آئینه ی تمام نمای سازمان ها و تشکل ها و نهادها و حتی افراد نقش ایفا می کنند بنابراین به مصداق «نقش تو گر آینه بنمود راست... خود شکن آئینه شکستن خطاست» باید گفت وبگاهی که متأسفانه از سه یا چهار سال پیش حتی در حد یک سطر و یک عکس به روز نشده، آیا نبودنش بهتر از بودنش نیست؟ چطور می توان پذیرفت در عصری که انسان ها از هر گوشه ی دنیا فقط با یک کلیک ساده، به راحتی و به سرعت به آن فضا دسترسی پیدا می کنند و به موهبت سیستم ترجمه ی گوگل، همچون زبان مادری خود محتوای آن را می خوانند و درک می کنند، آن موقع چطور می توان وجود و حضور این سایت ها را توجیه کرد و آیا بهتر نیست چراغ این گونه وبگاه ها توسط مدیران آنها خاموش شده و از دسترس خارج شوند؟! دست کم در این حالت، بازدیدکنندگان تصور می کنند که به دلایل فنی این وبگاه از دسترس خارج شده و این به مراتب بهتر از آن است که ببینند آخرین تاریخ درج خبر در آن مربوط به سه یا چهار سال پیش است!!... اتفاق نامبارکی که آن سوی مرزهای ایران، به ندرت دیده می شود سازمان و تشکلی وجود داشته باشد که از ساده ترین کار سازمانی خود یعنی به روزرسانی مستمر و بهنگام وبگاهش عاجز و کاهل باشد! به این امید که با این حرکت ناخوشایند ما (یعنی معرفی این وبگاه های کاهل) کمی به غیرت ملی و وطنی و رسانه ای مدیران این تارنماها در جهان شهر معنوی مشهد برخورده یا کلاً از خیر وبگاه داری بگذرند و یا دست کم آن را به روز کنند که اگر آنان به وقت و همت بازدیدکنندگان وقعی نمی نهند، مخاطبان شان برای زمان و فرصت های مطالعاتی و تحقیقاتی خود ارزش قائلند.