یادداشت فرهیخت: 

امروزه در جهانی زندگی می کنیم که القاب دروغین و «برچسب های کذب» به وفور به صدر و ذیل رخدادها می چسبند و در وب سایت های زرد، بسیار فراوان دیده می شوند. باشد، در جهان معاصر و در پهناورترین قاره اش یعنی آسیا باشد، اما در «ایران اسلامی» که ام القرای جهان اسلام می خوانندش، نباشد، حتی یکی هم زیادی است!

باشد، چه بخواهیم و چه نخواهیم، همچون ریزگردها در ایرانش هم ناگزیر یافت می شود، اما همه حق خواهید داد که مشاهده ی حتی یک مورد از این اکاذیب رسانه ای در شهرهای مذهبی همچون قم و مشهد که منسوب به کریمه ی اهل بیت(ع) و عالم آل محمد(ص) و صادق آل طاها و امام مهربانی هاست، اصلاً شایسته نیست!

کلان شهرهای زائرپذیری که حرم امن حریم اهل بیت(س) اند... همچون قم، زیباشهر حضرت فاطمه ی معصومه (س) که به درستی پایتخت علم و فقاهت می خوانندش و مشهدالرضایش که به درستی پایتخت معنوی کشور! 

لذا در این دو شهر حرم اهل بیت(س)، الصاق هیچ برچسب کذب به رخدادها حتی در حد پیازداغ کردن های رسانه ای، اصلاً زیبنده و برازنده نیست، بویژه اگر از زبان مسئولانش شنیده شود و خاصه اگر از لسان مسئولان فرهنگی بیان شود که دیگر واویلاست! اصلاً چه ضرورتی دارد و چه کم دارد این جهان شهرهای پر از ستاره؟!

آفتاب آمد دلیل آفتاب

همگان می دانیم که همه ساله با نزدیک شدن ۲۵ اردیبهشت، روز پاسداشت زبان فارسی و سالروز گرامیداشت «حکیم ابوالقاسم فردوسی» این شاعر حماسه‌ سرای ایرانی و سراینده حماسه ی ملی ایران «شاهنامه»، این بزرگ‌ترین سراینده ی پارسی‌گو که از شهرت جهانی بسیاری هم برخوردار است، سیل مصاحبه های پر طمطراق و ادعاهای آسمان ریسمان مسئولان فرهنگی و اجتماعی شهر و استان به سمت رسانه ها سرازیر می شود.

یکی می گوید هیچ برنامه و پروژه ای را در بزرگترین کلان شهر مذهبی جهان بدون پیوست بین المللی برگزار نخواهیم کرد! دیگری می گوید امسال در نظر داریم فردوسی حکیم را به همه ی جهانیان بشناسانیم! آن دیگری می گوید این مراسم را دیگر در تراز بین المللی برگزار خواهیم کرد و دومی می گوید ده ها یا صدها میهمان خارجی در مراسم امسال شرکت خواهند کرد و سومی هم همین نیمچه مراسم عادی و معمولی را بین المللی می خواند، اما وقتی این رشته مراسم پایان می یابد، می بینیم که متأسفانه هیچ اثر و نشانه ای از «بین المللی» بودن در هیچ کدام آنها یافت نمی شود، بلکه عنوان بین الملل بر تارک خبرها، فقط «لقلقه ی زبانی» بود و «پُز و پرستیژ سازی خیالی و موهوم» که چون رسانه های بومی مان متأسفانه به این پروپاگاند بازی های برخی از مسئولان حسابی عادت کرده اند و گیر حتی از نوع یک پیچش نمی دهند تا چه برسد به سه پیچ، لذا همچون بافور به وفور در بازار لفاظی های این روزهای داغ، داغ و مستعمل است! علی برکت الله... 

به عنوان مثال، سال گذشته با آب و تاب فراوان اعلام شد پانزده دستگاه اجرایی در استان و شهر برای برپایی سیزده برنامه در این روز، بسیج خواهند شد و با هم همکاری خواهند کرد تا رویداد گرامیداشت حکیم جهانگیر ابوالقاسم فردوسی در تراز بین المللی برپا شود!

ابتدا خرسند شدیم و دل را حسابی صابون زدیم و انتظار داشتیم دست کم شاهد یک برنامه با رویکرد بین المللی در جهان شهر معنوی مشهد و در آغازین سال قرن جدید خواهیم بود!... اما چه شد؟! دریغ از یک مراسم و یک رخداد با رویکرد بین المللی!... حتی یکی! ملی هم نبود تا چه برسد به بین المللی! بیشتر یک آیین بومی و محلی بود، تا ملی... فرصت ذی قیمتی که همچون سال های گذشته متأسفانه به راحتی از دست رفت! 

جالب آن که نه عوام مردم و نه خواص آنان مانند مدعوین و سخنرانان و نه حتی هیچ رسانه ای و خبرنگاری حتی از نوع صدا و سیمایی، این سئوال مهم را از مسئولان و مصاحبه شوندگان نمی پرسد که: 

خیلی ببخشید... اگر این رخدادی که ادعا کردید یبن المللی است، پس چرا پوستر و فراخوان بین المللی ندارد؟! چرا سفارت خانه ها و رایزنی های فرهنگی ایران در کشورهای خارجی از آن بی خبرند؟! اصلاً چرا میهمانان خارجی ندارد؟ یا سخنرانان غیر ایرانی اش کو؟! اگر مسابقه یا جشنواره ای است، پس چرا در میان داوران، حتی یک داور غیر ایرانی وجود ندارد؟! و چرا میان برگزیدگان، حتی یک غیر ایرانی نیست؟! اصلاً اینها هیچ... خوش انصاف ها... سال قبل که لااقل رؤسای نمایندگی‌های سیاسی و کنسولی خارجی مقیم مشهد را دعوت کردید، امسال چرا همانها هم نیستند؟! لااقل برای حفظ ظاهر هم که شده، چند پرچم کشورهای فارسی زبان را در روی جایگاه مراسم می گذاشتید؟! این کار هم سخت بود؟! 

و از همه نگران کننده تر، آن که این برچسب های کذب و این لفاظی های غیر حرفه ای، ادعاهای غیر اخلاقی و صدالبته غیر ضروری، مثل نقل و نبات، توسط نهادهای فرهنگی و اخلاق مدار صورت می گیرد که باید الگوی رفتاری شایسته ای برای سایر نهادها و مراکز باشد. اتفاق ناگواری که این بار توسط «سازمان فرهنگی اجتماعی شهرداری مشهد» صورت گرفت و پیشتر توسط «نهاد کتابخانه های عمومی استان»! افسوس...

حال می فهمم که چرا رایزن فرهنگی سفارت ترکیه در یکی از کشورهای بزرگ همجوار به سفیر فرهنگی کشورمان به طعنه می گفت: شما شخصیت های برجسته ی تاریخی و فرهنگی و جهانی بسیاری دارید که حکیم ابوالقاسم فردوسی یکی از آنهاست، اما متأسفانه قدر بزرگان و مشاهیر تاریخی خود را نمی دانید و منزلتشان را پاس نمی دارید، لذا از آن همه یکی کم شود، هیچ اتفاقی نمی افتد، پس لطفاً به انتساب مولانا جلال‌الدین محمد بلخی معروف به مولوی، این شاعر فارسی‌گوی ایرانی به ترکیه گیر ندهید، خاصه مادامی که آرامگاهش هم در قونیه ی ترکیه است!

امید است در جهان شهر عالم آل محمد(ص) و کلان شهری که شعارش «برکت و کرامت» است، سقف بلند همتی مسئولان خدوم اش برای برپایی مراسم گرامیداشت این شاعر پرآوازه و شهیر جهان، نهایتاً اختصاص چند دستگاه اتوبوس از نقاط مختلف شهر برای رساندن مردم به آرامگاه او، گذاشتن چند صندلی و چند باند صوتی و چند پرژکتور نورپردازی و یک استیج و چند بنر با چند سخنران و نهایتاً شعرخوانی و... نباشد!

اگر دوباره این گونه شود، شما را به خدای امام همین شهر قسم، کلاه خود را قاضی کنید و کمی انصاف به خرج دهید و بعد به این سئوال ساده پاسخ دهید: این مراسم مثلآً در تراز بین المللی تان!! با دیگر مراسم مناسبتی شهر مثلاً مراسم بسیار ارزشمند تجلیل یا عطرافشانی و گل آرایی مزار شهدای گرانقدرمان در آرامگاه لاله های سرخ و همیشه جاوید «بهشت رضا»، چه تفاوتی ماهوی و ساختاری دارد؟!  

آنجا هم که باز همین اتوبوس است و باز همین صندلی و همین باند و همین تریبون و همین بنرها و همین مردم و همین سخنرانان و همین شعرخوانی ها! ... با این فرق آن آنجا شیرینی پخش می کنید و اینجا حلوا و خرما...، آنجا حجت اشرف زاده می خواند و اینجا حاج احمد واعظی! پس آن طراز و شاغولی که قرار بود ترازبخش مراسم بزرگداشت مشاهیر جهانگیر این دیار همچون حکیم فردوسی در سطح بین المللی باشد، کجا رفت و چه شد؟!

درود و بدرود...

باور نمی کنید، خود گزارش تصویری ایسنا از مراسم امسال و آن تراز بین المللی! موعود را به چشم ببینید... یا این گزارش تصویری قدس...

نقش تابلو اعلانات فرهیخت:

بی خود نبود در وبگاه و «تابلو اعلانات فرهیخت» این بار مجبور شدیم این گونه مویه کنیم:

حضرات مسئول شهر و استان: گوش اگر گوش شما ناله اگر ناله ما... آنچه البته به جایی نرسد فریاد است!

و باز هم افتضاحی دیگر برای دیار حکیم فردوسی جهانگیر... برپایی مراسم گرامیداشتی دیگر بدون رویکرد بین المللی آن هم برای بار دهم...

آقایان: بهتر از ما می دانید در شهری که هنگام مصاحبه با رسانه ها با افتخار جهان شهرش می خوانید و آمار زوار غیرایرانی اش را تا پنج میلیون! نفر داغ کرده اید، دقیقاً در همین لحظه، ده ها دیپلمات شاخص در ۹ سرکنسولگری و دفتر سازمان ملل متحد این شهر مستقر هستند.

بیش از یک هزار سرمایه گذار خارجی از ۵۰ ملیت جهان در آن حضور دارند. به طور مستمر، هزاران زائر غیرایرانی از هفتاد ملیت جهان در حال رفت و آمدند. مضافاً، بیش از ۲۵۰۰ دانشجوی طلبه زن و مرد از ۳۰ ملیت، فقط در جامعة المصطفی العالمیه مشهد تحصیل می کنند؛

۲۵۰۰ دانشجوی خارجی هم در دانشگاه فردوسی مشهد و ۱۲۰۰ نفر در دانشگاه بین المللی امام رضا(ع) و ۲۳۰۰ تن دیگر در دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد شاغل به تحصیل هستند! 

حال دهها دانشگاه و حوزه دیگر و صدها استاد پروازی یا مقیم، پزشکان خارجی و بدون مرز، مهندسان غیرایرانی پروژه ها، رؤسای دفاتر شرکت های هواپیمایی خارجی و... بماند! 

این یعنی آن که برای تأمین میهمانان خارجی هر مراسم شهر با رویکرد بین المللی فقط کافیست یک سوت بزنید! حداقل ده هزار نفر میهمان خارجی با کمال میل حضور خواهند یافت. 

حال این همه اینرسی انسانی یا همان تنبلی مدیریتی در این کلان شهر واقعاً نوبر نیست؟ آه... این دهمین سال پیاپی بود که قول دادید این گونه مراسم را در تراز بین المللی برپا کنید، اما باز عاجز ماندید!... افسوس از این همه پسرفت های پیاپی... هر سال دریغ از پارسال...

تابلو اعلانات فرهیخت:

و اما اصل خبر: 

معاون فرهنگی و هنری سازمان اجتماعی و فرهنگی شهرداری مشهد از آغاز دومین رویداد بین‌المللی!! حکیم طوس خبرداد.

به گزارش پایگاه اینترنتی جهانشهر، "یوسف اسماعیل‌زاده" با بیان این خبر اظهار کرد: بخش زیادی از میراث ما در ادبیات فارسی که وظیفه نگهداری از آن را برعهده داریم، مرهون شخصیت حکیم ابوالقاسم فردوسی است؛ شخصیت حکیم ابوالقاسم فردوسی علاوه بر تاثیر گذاری در زبان فارسی می‌تواند در حفظ اتحاد ملی نیز با ما کمک کند.

وی با اشاره به نامگذاری ۲۵ اردیبهشت ماه تا ۳ خرداد به نام دهه حماسه ایران اسلامی افزود: در این ایام توسط مجموعه‌های مختلف به موضوعات متفاوتی پرداخته می‌شود؛ تلاش این است همه اثری که به دست ما رسیده را سر دست بگیرند و به آن به عنوان یک اثر حماسی توجه کنند.

معاون فرهنگی و هنری سازمان اجتماعی و فرهنگی شهرداری مشهد بیان کرد: شاید قبلا شائبه‌ای وجود داشت که جریان انقلاب به شخصیت حکیم ابوالقاسم فردوسی کم‌توجهی می‌کند اما با حضور مقام معظم رهبری در توس و دستوری که برای احیای توس ارائه کردند، حضوری که اکنون مشاهده می‌کنید، رویدادهای سال گذشته و امسال و اتفاقاتی مانند اهدای نشان فردوسی نشان از توجه مجموعه دستگاه‌های مختلف کشور به ویژه جریان انقلاب به این موضوع دارد.

اسماعیل زاده بیان کرد: سال گذشته نمایشی به نام کاوه و ماردوش اجرا شد. امسال بازی‌نامه ساخته استا‌د صابری که قله کارهای هنری است به اجرا درمی‌آید. استفاده از جلوه‌های بصری، ویدیومپینگ و حضور هنرمندان مشهدی را در این اثر داریم و این نمایش تا ۳ خرداد اجرا می‌شود.

وی اضافه کرد: در کنار این برنامه باید به ظرفیت‌های بومی خود‌ منطقه نیز اهمیت داده شود. توس منطقه‌ای تاریخی است و باید مورد توجه همه باشد. یکی از اتفاقاتی که می‌تواند ضریب دهد انجام این رویدادها و‌ دورهمی‌ها است که امیدوارم برای سال‌های آینده نیز به عنوان تجربه موفق باشد و ضریب بیشتری پیدا کند.