اصل خبر:

هیئت اعزامی بنیاد بین المللی کتابت و نشر قرآن «رستو» مالزی با حضور در نگارخانه رضوان مؤسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی از نزدیک با منتخبی از دستاوردهای این مؤسسه در حوزه هنرهای اسلامی و قرآنی آشنا شدند.   

مدیرعامل مؤسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی در این نشست اظهار کرد: این مؤسسه در حوزه‌های مختلف هنری همچون آموزش هنرهای اسلامی و مدرن، تولید آثار هنری متنوع، پژوهش پیرامون گنجینه‌های هنری حرم رضوی، چاپ آثار نفیس هنری و...  فعالیت می‌کند.  

حکیمی ضمن اشاره به تولید آثار پویانمایی قرآنی در این مؤسسه گفت: ما آمادگی داریم در حوزه برگزاری نمایشگاه‌ها و همایش‌های مشترک با بنیاد رستو همکاری کنیم، به طور مثال می‌توانیم آثار این بنیاد را در نگارخانه رضوان در معرض نمایش بگذاریم.  

وی با تأکید بر نمایش دو هزار اثر هنری موجود در حرم مطهر رضوی در قالب تابلوهای نفیس در راهروها و دیوارهای هتل «قصر الضیافه» مشهدمقدس افزود: مؤسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی این هتل را به یک هتل موزه مبدل کرده است و این آمادگی را دارد تا مشابه این اقدام را در هتل‌های کشور مالزی نیز انجام داده و آثار هنری قرآنی را در این هتل‌ها در معرض دید گردشگرانی از سراسر جهان از جمله غیرمسلمانان قرار دهد.

گلایه ی فرهیخت:

با نام خدا و درود؛ بارها این گلایه را از مدیران و کارشناسان روابط عمومی ها دستگاه های اجرایی  استان و یا مرکز رسانه و ارتباطات سازمان ها از جمله آستان قدس رضوی مطرح کردیم که:

چرا هنگام ملاقات مسئولان شهری و استانی ما با هیئت های خارجی، نام دقیق و صحیح آنها را نمی پرسید و همچنین سمت و مسئولیت شان را تا هنگام تنظیم خبر، هی مجبور نباشید ده بار بگویید که مدیر فلانجا گفت و رئیس فلانجا تصریح کرد! مگر این آقا یا خانم رئیس فلانجا و مدیر بهمانجا، اسم و فامیل ندارد؟

کما این که وقتی خود شما حضرات به سفر خارجی رفته و در موقعیت آنها قرار می گیرید، همین توقع را متقابلاً دارید که رسانه های کشور میهمان، اولاً نام و سمت شما را ذکر کنند و ثانیاً درست و صحیح بگویند و اگر کوچکترین اشتباهی در این زمینه بکنند، چقدر ناراحت می شوید؟

ثالثاً، جناب آقای خبرنگار محترم و تنظیم کننده ی خبر، بر فرض که همکاران شما نپرسیدند و میهمان هم اشاره ای نکرد، مگر در دنیای فناوری زده ی امروزی، چقدر زمان می برد که نام و سمت دقیق یک چهره ی شاخص و یک فعال بین المللی را پیدا کرد؟! چرا تنبلی می کنید؟

ما که با یک جست و جوی ساده، به عدد سی ثانیه!! رسیدیم و فهمیدیم که نام این مقام مسئول، عبداللطیف میراسا، مدیر «بنیاد رستو» ی مالزی است و این که قبل یا بعد از تشرف به مشهد و دیدار با مسئولان دینی و هنری آستان قدس رضوی، در تهران با مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دیدار و گفت و گو کرده اند که ای کاش در توضیح خبر ذکر می شد. (مستند: کلیک کنید.)

و دیگر این که امضای تفاهم‌نامه ی همکاری میان مدیران بنیاد بین المللی قرآنی رستو مالزی و سازمان فرهنگی آستان قدس رضوی، از دیگر برنامه های این هیئت بوده است!

و این که چه ایرادی دارد، همان طور که سازمان طرف ایرانی و سَمْت میزبان را به خوبی معرفی می کنید، خوب، سازمان طرف خارجی و سَمْت میهمان را هم معرفی کنید؟! اتفاقاً معرفی کامل سازمان سمت میهمان که اهمیت بیشتری دارد چون شما برای طرف ایرانی خبر تنظیم می کنید و همه خالی الذهن هستند!

بنابراین چرا وظیفه ی حرفه ای و تخصصی که بر عهده ی خود شماست را با تنبلی و اینرسی انسانی به عهده ی طرف مقابل و مخاطب می گذارید و چرا باید او در اینترنت جست و جو کند که اولاً این آقا کیست و نامش چیست؟ و ثانیاً اساساً این بنیاد به چه کاری مشغول است و چکار می کند؟ 

حتی نام مقام مسئول طرف ایرانی را هم کامل ننوشتید: حکیمی چیه؟ باید می نوشتید: امیر مهدی حکیمی!! چرا که در دایره ی واژگان و اسامی، ما هزاران حکیمی داریم و میلیون ها محمدی و حسینی! اگر نام را نگویید، از کجا معلوم می شود منظورتان کدام حکیمی است؟ 

و چرا پرچم کشور میهمان روی میز نیست؟

دلیل این که نام کامل میزبان و میهمانان را ذکر نمی کنید، می توانیم حدس بزنیم که به احتمال زیاد، حاصل تنبلی و اینرسی انسانی است، اما این که چرا پرچم کشور میزبان را روی میز و مقابلش نمی گذارید؟ واقعاً متعجب ایم؟!

و بارها و بارها یادآور شدیم و بلکه خسته که در فضای یک میلیون متر مربعی حریم حرم مطهر امام مهربانی ها، حضرت امام اباالحسن الرضا علیه السلام، مگر خود شما نمی گویید همه ی پروتکل های مرسوم در عرف آداب و تشریفات بین الملل، باید تحت الشعاع «سنت رضوی» و «کرامت علوی» باشد؟!

و از سویی دیگر، مگر خود شما معتقد و معترف نیستید که همه ی ما مسئولان عتبه ی رضویه، خادم زوار امام رضا(ع) هستیم و حق هم همین است، چون بهترین دکترها و مهندس ها و مدیران کل و تجار و ثروتمندان این خطه، با دیده ی منت، کفش زائر رضوی اعم از ایرانی و غیر ایرانی را هنگام تشرف، تحویل گرفته و در خدمت رسانی به او، سر از پا نمی شناسند؟!

و مگر در دوران تولیت رئیس جمهور مستقر، به دستور صریح ایشان، در تمام ملاقات ها و برای تمامی میهمان خارجی و غیر ایرانی، پرچم کشور میهمان قرار داده نمی شد؟! 

و کار درستی هم بود، چون در این خطه، حرف آخر، حرف و سیره ی آن امام رئوفی باید حاکم باشد به کرسی بنشیند که با غلام های خود سر سفره ی غذا می نشست و تا آنها نمی آمدند، شروع نمی فرمودند! 

و چه جای اعتناست بعضی از ادا اطفارهای پروتکل های بین المللی و سوغات غرب - و نه صد البته همه ی آنها که برخی از این آداب و تشریفات مفیدند - که بسیاری از آنان «شبه علم» هستند تا مصداق واقعی «علم» و به فرهنگ و آداب تشریفات ملل اسلامی هم نفوذ کرده اند! 

شبه علم هایی که چه بسا «لاینفع» هستند و برگرفته از فرهنگ منحط غرب که اساساً با فرهنگ دینی و آداب و رسوم ایرانی هم جور در نمی آید که اگر بخواهد صددرصد عمل شود، فقط یک قلم، ذکر می شود و خود حدیث مفصل بخوانید از این مجمل: طبق این آداب و تشریفات مرسوم بین المللی، میهمان خارجی باید در نشست های بر ا شده در حرم مطهر، لیوان نوشیدنی خود را تا آخر تمام نکند و نصفه بگذارد که اگر تا آخر بنوشد، اند بی کلاسی است! 

در حالی که میهمان خارجی وقتی وارد این حرم مطهر می شود، حتی از نان و نمک غذای متبرک میهمانسرای حضرتی هم نمی گذرد و به قصد تبرک با خود می برد تا به اهل و عیال و خانواده اش در وطن اش بدهد! ببینید تفاوت از کجا تا کجاست؟! مگر تحقق این همه پروتکل های وارداتی شدنی است و اصلاً منطقی است؟! 

بنا بر این سنت رضوی تکریم همه جانبه و حداکثری میهمان و زائر، با کدام پروتکل های آداب و رسوم متداول تشریفات بین المللی امروزی قابل قیاس است؟! با هیچ کدام... پس چرا نه از منظر پروتکل ها و نه حتی از منظر شعار شهر «برکت و کرامت»، بلکه از منظر سنت حسنه ی رضوی و تکریم و تعظیم میهمان، پرچم کشور میهمان را روی میز مقابلش قرار نمی دهید؟!

وقتی هم گلایه می کنیم، پاسخ می شنویم از نماینده ی دفتر نمایندگی وزارت امور خارجه در مشهد پرسیدیم، گفتند چون درجه ی میهمان پایین تر از شماست، گذاشتن پرچم لازم نیست!!

در پاسخ باید گفت از مدیران ارشد گرفته تا مدیران جزء در آستان قدس رضوی، مگر همین آداب و رسوم حداقلی و پروتکل های متداول تشریفات بین المللی را رعایت می کنند؟! خیر...  

به عنوان مثال، در بسیاری از موارد، طی این ۴۴ سال پس از پیروزی انقلاب، یکی از عالی ترین مقامات ارشد آستان قدس رضوی باید در پارکینگ خدام هنگام خروج میهمان عالی رتبه ی خارجی از خودرو یا دست کم مقابل آسانسور حضور می داشت!

یا حتی در فرودگاه و در پاویون هنگام استقبال یا بدرقه از میهمانی خاص و ویژه باید حاضر می شد که نشده و در بسیاری از موارد، برعکس، نباید حاضر می شده که حاضر شده است و شاهد مثال های بسیاری وجود دارد!

گریزی بزنیم و در پرانتز عرض کنیم ... یا از آن سوی دیگر، بلاتشبیه در کدام موزه و گالری خارجی، هنگام تحویل گوشی راهنمای چند زبانه، از میهمان خارجی، پاسپورت و گذرنامه گرو می گیرند که ما هنگام تشرف زوار و بانوان غیرایرانی، برای تحویل یک چادر امانی آبی رنگ منقش به آرم آستان قدس رضوی که قیمت قابلی هم ندارد، چنین می کنیم؟! این عمل، وفق کدام پروتکل تشریفات و آداب و رسوم بین المللی است؟! هیچ کدام... و قس علی هذا... بسیار...

آشنایی بیشتر با بنیادِ کتابت و نشر قرآن مالزی

بگذریم... نام را که گفتیم، پس معرفی کامل را هم انجام دهیم تا این حلقه تکمیل شود:

خود «عبداللطیف میراسا» مدیر بنیاد بین المللی و قرآنی «رستو» ی مالزی در این باره می گوید: باسابقه ۳۶ساله در نشر قرآن، دارای ۲۵۰ نیرو هستیم و هر روز نیروهای ما پیوسته در حال کار کردن هستند تا زیبایی‌های قرآن را بتوانند نشان داده و هنر اسلامی را در قرآن ایجاد کنند.

معاون بین‌الملل سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در یادداشتی به سفر سال 1396 خود به مالزی و بازدید از بنیاد کتابت و نشر قرآن مالزی پرداخته است.

به گزارش ایسنا، عباس خامه‌یار در این‌باره نوشت: «در سفری که به مالزی داشتم، توفیقی حاصل شد تا از بنیاد کتابت و نشر قرآن مالزی (یایاسان رستو) بازدید و با جناب "داتوک عبدالطیف میراسا"، مدیر این بنیاد نشستی داشته باشم.

یایاسان رستو به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی در سال ۱۹۹۸ و با هدف گسترش پیام اسلام به سراسر جهان، تقویت ایمان مسلمانان و احیای هنرهای اسلامی در کشور مالزی و در شهر "شاه عالم" تاسیس شد.

یایاسان رستو تا امروز بیش از یک میلیون و ۸۰۰ هزار رینگیت را صرف جمع‌آوری و پیشرفت نقوش سنتی فرهنگ مالزی کرده است که متاثر از فرهنگ اسلامی می‌باشد.

این مرکز با حمایت دولت و خیرین تبدیل به یک مرکز بزرگ برای نشر قرآن کریم و احیای هنرهای اسلامی شده است که دارای کارگاه‌های خوشنویسی و تذهیب قرآن کریم، فروشگاهی برای فروش آثار هنری قرآنی و گاهاً پذیرایی میهمانانی از کشورهای مختلف جهان است. همچنین ارتباط فرهنگی با کشورهای اسلامی از دیگر سیاست‌های این بنیاد محسوب می‌شود.

یایاسان رستو تاکنون خوشنویسی و تذهیب شش جلد قرآن کریم را به انجام رسانده و بسیاری از محصولات قرآنی دیگر را ارائه نموده است. از کارهای انجام شده در این مرکز می‌توان به نمایشگاه نسخ خطی مالزی در سال ۲۰۰۰، برگزاری نمایشگاه قرآنی در مدرسه الجنید الاسلامیه سنگاپور در سال ۲۰۰۱، برگزاری نمایشگاه نسخ خطی قرآنی در کالج اسلامی یالا تایلند در سال ۲۰۰۲ و همچنین برگزاری نمایشگاه‌های قرآنی بسیاری در سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ در کشورهای اسلامی چون نیجریه و برونئی اشاره کرد. همچنین در این سال‌ها دانشجویان زیادی از کشورهای مختلف اسلامی به این مرکز آمده‌اند و برای تحصیل در رشته‌های مختلف هنرهای اسلامی اقدام نموده‌اند.

این مرکز همچنین دارای یک کالج برای آموزش دوره‌های کوتاه‌مدت زبان عربی و هنرهای اسلامی چون خوشنویسی و تذهیب می‌باشد.

از نکات قابل توجه در این مرکز وجود تیم تحقیقاتی کتابت و تذهیب قرآن برای فرهنگ‌ها و اقوام مختلف می‌باشد. این تیم تحقیقاتی با بررسی فرهنگ اقوام جامعه هدف نشر خود و رنگ‌ها، نمادها و طبیعت زندگی آنها نسبت به طراحی نقوش و استفاده از رنگ‌ها در کتابت قرآن کریم اقدام می‌نماید؛ به‌گونه‌ای که تجربه و تخصص این مرکز به سایر کشورها کمک می‌کند تا هویت خود را با فرهنگ قرآنی شکوفا کنند.

داتوک عبدالطیف، مدیر بنیاد یایاسان رستو، مسئول فرهنگی سازمان مردم نهاد حمایت از فلسطین در مالزی نیز می‌باشد و در اوج حملات رژیم صهیونیستی به همراه تیمی از همراهان خود برای کمک به مردم به غزه سفر نمود. او درخصوص فعالیت در حوزه هنرهای قرآنی معتقد است  که این عرصه، میدان معنویت و آرامش روحی است.

داتوک عبدالطیف میراسا این نگاه قرآنی خود را در سایر حوزه‌های فعالیت خود همچون عرصه گردشگری توسعه داده و در ساخت و طراحی یکی از بزرگترین هتل‌های پنج ستاره مالزی در شهر ملاکا به نام هتل مظفر اقدام نموده است. این هتل با استفاده از هنر هنرمندان موسسه یایاسان رستو نسبت تنها هتل حلال و اسلامی مالزی می‌باشد که در سپتامبر ۲۰۱۷ افتتاح گردیده است.

وی همچنین با ساخت یک مسجد با استفاده از طراحی‌های هنرمندان قرآنی مالزی، تحول شگفت‌انگیزی در ساخت مسجد در جزیره پانکور ایجاد کرد که باعث تقاضای ساخت مساجد در نقاط دیگر مالزی با طراحی هنرمندان این مرکز شده است.

عبداللطیف به گرمی از ما استقبال کرد، بخش‌های مختلف مرکز و مراحل چاپ قرآن را برایمان تشریح کرد و با خوش‌رویی تمام بدرقه‌مان کرد.

او به زودی به تهران می‌آید تا از مراکز مهم قرآنی ما بازدید کند و راه‌های توسعه و گسترش همکاری‌هایمان را بررسی کند.» منبع: کلیک کنید

سخن پایانی:

امید که ناتمام و ناقص گذاردن خبر دیدار هیئتی از بنیاد رستوی مالزی، آخرین موردی باشد که در سپهر رسانه ای شهر و استان منسوب به عالم آل محمد(ص) مشاهده می کنیم و مصداقی باشد بر عمل به این حدیث شریف نبوی که: «خدا رحمت کند کسی را که هر کاری که به او محول می شود، به درستی انجام دهد!»

گزارش های تصویری:

»»» مشاهده گزارش تصویری اول....

>>>مشاهده ی گزارش تصویری دوم...