به گزارش روابط عمومی دانشکده مهندسی، با توجه به اعلام رسمی وبگاه (Publons)، دکتر محمد رضایی ­پژند عضو هیأت علمی گروه عمران دانشکده مهندسی، موفّق به کسب عنوان یک درصد برترین داوران مقالات علمی جهان در سال‌های ۲۰۱۹ و 2018 میلادی شد. وی دارای شش کتاب تألیفی بوده و بیش از دویست و پنجاه مقاله در نشریه ­های پژوهشی به چاپ رسانیده است. علاوه براین، دکتر محمد رضایی ­پژند با کسب... ... امتیاز 45/37 در وبگاه ResearchGate جزو 5 درصد پژوهشگران جهان قرار گرفته و دارای امتیاز h-index برابر با 20 می ­باشد.بیوگرافی دکتز محمد رضایی پژنداستاد محمد رضائی پژند در سال 1328 زاده شد . پدرش کشاورز و مادرش خانه دار بودند . وی دوره دبستان و دبیرستان را در زادگاهش گذراند و در سال 1347 وارد دانشگاه تهران شد . وی پس از فارغ التحصیلی در رشته راه و ساختمان مدتی در کارهای اجرایی فعالیت کرد و سرانجام در سال 1356 برای ادامه تحصیل به آمریکا سفر کرد . پس از گذشت 5 سال در سال 1361 دکترای خود را کسب کرد و به ایران بازگشت و بلافاصله در دانشگاه فردوسی مشغول به کار شد. استاد پژند در سال 1362 ازدواج کرد و نتیجه این ازدواج دو دختر می باشد . تحصیلات رسمی و حرفه ای :دوران دبستان را در مشهد گذراند و یکی از دبستان هایی که بیشترین سال های دوران ابتدایی خود را سپری کردند، مدرسه منوچهری بود . 6 سال دبیرستان را در نصرت الملک ملکی در خیابان نادریه مشهد به تحصیل پرداختند. ایشان در ابتدا در رشته طبیعی تحصیل کرده و در سال آخر به ریاضی تغییر رشته دادند و سرانجام با دیپلم ریاضی در سال 1347 فارغ التحصیل شدند . در همان سال از طریق کنکور وارد دانشگاه تهران ، دانشکده فنی ، رشته راه و ساختمان شدند. پس از فارغ التحصیلی از مقطع فوق لیسانس که 5 سال به طول انجامید در کارهای اجرایی شروع به کار کرده و پس از مدتی کار اجرایی در سال 1356 برای ادامه تحصیل به دانشگاه پترزبورگ در ایالت پنسیلوانیا امریکا سفر کرد و در رشته سازه شروع به تحصیل نمود.طی دو سال دروس تخصصی رشته سازه را گذراند و پایان نامه ایشان در رابطه با تحلیل غیرخطی سازه ها بود . ایشان دکترای سازه را از سال 1358 تا 1361 دریافت کرده و به ایران بازگشتند . کارهای پژوهشی ایشان را می توان در 4 زمینه تقسیم کرد :1- تحلیلهای روش اجزای محدود2- بهینه سازی سازه ها3- تحلیل غیر خطی سازه ها4- روشهای عددی مورد استفاده تحلیلها مشاغل و سمتهای مورد تصدی : پس از فارغ التحصیلی از مقطع فوق لیسانس کار اجرایی شهر سازی را خارج تهران شروع کرد . پس از آن به عنوان معاون در یک مرکز تجاری که کارهای سنتی مثل قوسیها ، تاجها و ... را انجام میداد شروع به فعالیت کرده و پس از اتمام این کار مدتی به عنوان مهندس ناظر در یک کارخانه صنعتی انجام فعالیت کرد . دکتر پژند پس از دریافت مدرک دکترای سازه از آمریکا به محض بازگشت به ایران در سال 1361 در دانشگاه فردوسی مشغول به کار شد .از جمله طرح های دکتر رضایی پژند می توان تحلیل غیر خطی سازه ها ، شمعها و حساسیت صفحه های خمشی ، آسیب یابی سازه ها و ... را نام برد . وی 3 سال معاونت پژوهشی دانشگاه فردوسی مشهد را به عهده داشت . یکی از وظایفی که معاونت پژوهشی بر عهده داشت ریاست انتشارات و شورای انتشارات بود که کار بررسی کتاب ها را انجام می دهند . همچنین ایشان دو سال مدیر گروه رشته عمران نیز بودند . استادان و مربیان :دکتر پژند اینگونه از خاطرات اساتید دوره دکترای خود می گویند : « استادی به نام فلمین داشتم که از نظر علمی چندان قوی نبود اما چنان منظم رفتار می کرد که شهره خاص و عام بود بطوری که همه دانشجویان می دانستند که وی در ساعت یک مشغول خوردن غذاست . او می گفت کتاب های من را همسرم می نویسد و حقیقت هم داشت . او فقط بسیار عالی و خوب تقسیم بندی می کرد و هرموضوعی را مطرح می کردیم خیلی سریع چارچوب بندی می کردکه گام اول چه باشد ، گام دوم چه باشد و الی آخر .در حالی که دیوار به دیوار همان استاد ، استاد دیگری داشتیم که آنقدر مغشوش و پراکنده و بی نظم جواب میداد که دانشجویان به هم سپرده بودند از او سوالی نپرسند چه بسا تمام فکر دانشجو مغشوش می شد . »ایشان اینگونه از مهندس حامی، از اساتید دانشگاه تهران، یاد می کنند : « با وجود اینکه ایشان فقط لیسانس داشت و درس های ساده ای را نیز تدریس می کرد ولی بسیار جاذب صحبت می کرد و همه چیز را نیز می دانست . ایشان به قدری خوب درس می داد که برای یک درس دو واحدی به جای 2 ساعت درس در هفته ، 4 ساعت برگزار می کرد و به جای 4 ماه تدریس طول آموزشش گاه 6 ماه به طول می انجامید  و به جای این همه تدریس و کار در خواستهایی از دانشجوها داشت و دانشجویان نگران بودند که آیا می توانند خواسته هایش را برآورده کنند یا خیر . ایشان استاد بزرگی از دانشگاه و وزنه ای از مهندسی بودند و بعدها به خاطر همین خصوصیاتش پدر مهندسی ایران لقب گرفت . »معلم شیمی دوران دبیرستان دکتر رضایی آقای جودیر بودند که ایشان اینگونه نقل خاطرات می کنند : « روشهایی که آقای جودیر برای آموزش شیمی به کار می بردند بسیار جالب بود و از طریق تکلیف و تمجید و گاه ترس و آزمون، شاگردها را به درس خواندن وادار می کرد و کم کم حتی من را به درس خواندن واداشت .» توصیه های دکترمحمد رضائی پژند : «در گذشته دانشگاه های ایران وضعیت امکانات آزمایشگاهی و کتابی مناسبی نداشتند و از همه مهمتر تحصیلات عالی وجود نداشت . بنابراین بهترین دانشجوها مجبور بودند به خارج از کشور بروند و یا از استعدادشان صرف نظر کنند و درس نخوانند ولی پس از انقلاب امکانات و کتابخانه ها تجهیز شده اند ، اساتید خوب و مناسبی جمع شده اند و دانشگاه ها بسیار توسعه پیدا کرده اند. مقاطع تحصیلات تکمیلی در رشته های متنوعی وجود دارد . حال که این زمینه آماده برای کار بوجود آمده است اساتید جوان و دانشجویان باید از آزمایشگاه ها و امکانات استفاده کنند و پژوهش انجام دهند و با برنامه ریزی و پیگیری که انجام می دهند روز به روز به معلومات و علمشان بیافزایند» .