براساس مصوبات کمیسیون اروپا تا سال 2010 باید حدود 75/5 درصد از سوخت مصرفی در بخش حمل ونقل این اتحادیه، توسط سوخت های زیستی تامین شود. این امر با هدف افزایش امنیت انرژی، توسعه مناطق روستایی و کاهش انتشار گازهای گلخانه یی انجام می شود. طبق آمار منتشر شده، بخش حمل و نقل مسوول انتشار 21 درصد از گازهای گلخانه یی در اتحادیه اروپا است.   در آمار دیگری ذکر شده است 80 درصد از سوخت زیستی تولید شده در این اتحادیه به صورت بیودیزل و 20 درصد آن به صورت بیواتانول است. برتری سوخت بیودیزل در این منطقه از جهان به برتری خودروهای دیزلی در این اتحادیه مربوط می شود. یکی دیگر از علل عدم رشد مناسب صنایع بیواتانول در اروپا، واردات ارزان این ماده از برزیل بوده است ولی با اجرای برنامه های جدید، این واردات شدیداً کاهش خواهد یافت. با این وجود برای بیشتر رقابتی کردن این صنعت، تمامی کشورهای اروپا به خصوص آلمان و انگلستان به دنبال تحقیقات روی نسل جدیدی از سوخت های زیستی هستند. البته فعالیت هایی از این دست، به کشورهای توسعه یافته محدود نمی شود و در کشورهای در حال توسعه نیز می توان با این امر رو به رو شد. سیزدهمین همایش نفت و گاز موسسه مطالعات بین المللی انرژی در روزهای 11 و 12 آذر 1387 در تهران برگزار شد. یوهانس بنیگنی مدیر شرکت اتریشی JBC Energia گفت؛ پشتیبانی سیاسی از سوخت های زیستی در سراسر جهان با سرعت فزاینده یی رو به افزایش است. او افزود؛ دولت ها ترکیبی از سوخت های زیستی و سوخت های نفتی را تشویق و حمایت می کنند. طبق گفته ایشان انتظار می رود در سال 2015 تقاضا برای بیودیزل به 945هزار بشکه در روز برسد. او درباره نقش آسیا می گوید؛ طی سال های 2012-2008 سهم آسیا در عرضه سوخت های زیستی از یک دهم به یک ششم افزایش خواهد یافت و بزرگ ترین عرضه کنندگان بیودیزل آسیا به ترتیب چین، مالزی، سنگاپور و اندونزی خواهند بود. جالب آن است که به گفته ایشان، اندونزی و مالزی به کشورهای اصلی عرضه کننده سوخت بیودیزل به اروپا تبدیل شده اند. قبلاً به موضوع سوخت زیستی در کشور چین پرداخته بودیم و در ادامه سعی در تشریح وضعیت این سوخت در کشور هند داریم. مطمئناً کشورهای صنعتی به رغم کاهش قیمت نفت به دنبال یافتن منابع غیرفسیلی برای سوخت هستند تا در شوک بعدی قیمت نفت بتوانند ادامه حیات داده و مسیر رشد خود را طی کنند چون آنان واقفند که «طولانی ترین مسیرها نیز با اولین گام طی می شوند.»اقتصاد هند سریعاً در حال رشد است و انتظار می رود تا سال 2030 میلادی، هند سومین قدرت اقتصادی جهان شده و بیشترین نرخ رشد اقتصادی را داشته باشد. در سال 2005 تولید ناخالص داخلی (GDP) هند بالغ بر 0/6تریلیون دلار بوده است و پیش بینی می شود تا سال 2030 این رقم به 1/6 تریلیون دلار بالغ شود که این ارقام بیانگر یک نرخ رشد 9 درصدی است و دیگر آنکه این رقم نشان دهنده سریع ترین رشد بین دیگر کشورها خواهد بود. بر پایه این رشد اقتصادی، برآورد شده است که این کشور تا سال 2020 به عنوان چهارمین مصرف کننده بزرگ انرژی جهان به شمار آید.البته هند در حال حاضر به عنوان هفتمین تولیدکننده بزرگ انرژی محسوب می شود و حدود 49/2 درصد از کل تولید انرژی جهان به این کشور اختصاص دارد. این کشور به عنوان پنجمین مصرف کننده عمده انرژی جهانی شناخته می شود، چون حدود 45/3 درصد از کل مصرف انرژی جهان را در سال 2004 به خود اختصاص داده است. در یازدهمین برنامه پنج ساله این کشور (2012 - 2007)، نرخ رشد GDP رقم 9 درصد و رشد تقاضای انرژی معادل 5/6 درصد لحاظ شده است.تقاضای رو به تزاید انرژی در هند، طی دهه آینده در شمار بالاترین تقاضاها در سطح جهان خواهد بود تا در کنار رشد پایدار اقتصادی باعث افزایش سطح درآمدی مردم شده و امکان دسترسی افراد به محصولات و خدمات را بهبود بخشد. مقدار پیش بینی شده برای انرژی مورد نیاز حدود 665 میلیون تن معادل نفت خام در سال 2017 است که نسبت به عدد 389 میلیون تنی معادل نفت خام از نرخ رشدی حدود هشت درصدی برخوردار است. در حال حاضر حدود 73 درصد از نفت خام مصرفی کشور وارداتی است و پیش بینی می شود این عدد در سال 2030 به 93 - 90 درصد بالغ شود. بنابراین این کشور نیاز دارد تمامی گزینه ها را بررسی کند تا بتواند تا حد امکان از وابستگی خود به نفت خام وارداتی بکاهد و یکی از گزینه های پیش روی این کشور، استفاده از سوخت بیودیزل است.اساساً بیودیزل یکی از سوخت های جایگزین و همخوان با محیط زیست برای سوخت های فسیلی به شمار می رود که از ظرفیت های بالقوه خوبی برای برآورده ساختن نیازهای آتی انرژی هند برخوردار است تا رشد اقتصادی این کشور تداوم یابد. به همین دلایل اقتصادی و زیست محیطی است که بیودیزل در زمره یکی از مناسب ترین جایگزین ها برای سوخت های فسیلی است.دولت هند اخیراً «سیاست ملی سوخت زیستی» را به تصویب رسانده است و در این قانون تشویق سرمایه گذاری بخش خصوصی در زمینه سوخت زیستی از مهم ترین مباحث ذکر شده است تا بدین وسیله بتوان به اهداف تعیین شده در این قانون دست یافت. در ادامه شاخص هایی از این سیاست ملی ذکر می شوند. (علاقه مندان به مباحث سوخت های زیستی در کشورهای چین و ایران می توانند به مقالات «راهکارهایی برای تولید اتانول از گیاهان» مورخ 6/7/87 و «بیواتانول به جای سوخت» مورخ 26/1/86 در روزنامه اعتماد مراجعه کنند.)افق های این قانون بیان می دارد که تا سال 2017 باید حداقل 20 درصد از سوخت های زیستی از قبیل بیودیزل و بیواتانول با سوخت های مرسوم مخلوط شوند. پیش از اعلان این قانون الزام اختلاط پنج درصدی بیواتانول با بنزین وجود داشته و از اکتبر 2008 نیز این عدد به 10 درصد افزایش یافته است. این قانون جدید پیشنهاد کرده است که اختلاط پنج درصدی بیودیزل در سوخت گازوئیل نیز از هم اکنون الزامی شود.