حمل و نقل عمومی در ژاپن، ژاپن سیستم حمل و نقل خود را که شامل خطوط ریلی سریع السیر، خطوط ریلی معمولی، بزرگراهها و فرودگاهها است توسعه داده است. اگرچه حمل و نقل عمومی بطور عادلانه در شهرهای بزرگ ایجاد شده اما تراکم هنوز یک مشکل بزرگ است، زیرا امکانان حمل و نقل در حد ظرفیت نیست. افزایش تراکم باعث شده که سفر با اتوبوس غیر قابل اطمینان باشد و به این دلیل تعداد مسافران نسبت به اوج خود در سال 1968 حدود چهل درصد کاهش یابد. از سال 1996 در توکیو بسیاری از ساکنین مرکزی شهر به حومه شهر نقل مکان کرده اند. این بیشتر به خاطر خانه سازی، تبلیغات، افزایش امکانات خدماتی در مناطق دور از مرکز و توسعه خطوط حمل و نقلی (خط ریلی و بزرگراهها) است.... برای کارمندان اداری توکیو این مسئله که هر روز باید حدود دو ساعت را در ترن های بسیار شلوغ برای رفت و برگشت از کار صرف کنند غیرعادی نیست. ژاپن بعنوان یک کشور بسیار پیشرفته در سیستم حمل و نقل هوشمند برای کم کردن تراکم در مراکز شهرها است. حدود نیم میلیون سیستم هدایت کننده متصل به اتومبیل برای دریافت اطلاعات ترافیکی و پرداش آنها هر ساله فروخته می شود. در سال 1998 دولت ژاپن طرح جدید جامع توسعه ملی را تصویب کرد. این طرح ابتکارهایی که باید به مرحله انجام برسد را مشخص می کند که شامل ساخت مناطق مسکونی با فضای سبز گسترده احیاء کردن مناطق شهری بیش از حد پرجمعیت بوسیله زیرساخت های پیشرفته، ایجاد راهروهای منطقه ای و مناطقی که باعث افزایش منابع طبیعی شود و همچنین ساخت مراکز بین المللی حمل و نقلی مانند فرودگاه و بندر، سیاست حمل و نقل ملی نیاز به یک شیوه متعادل دارد، با خطوط ریلی سریع السیر برای سفرهای طولانی، خطوط ریلی رفت و برگشتی برای سفرهای متوسط و متروها برای سفرهای کوتاه 1- اختصاص بودجه عمومی برای طرحهای مورد نیاز در حد توانایی 2- تصویب یک بند از طرحهای شهرداری در حد ظرفیت مالی پایه ای 3- اعطای بیش از 50% از هزینه طرحهای اختیاری (بیشتر در مناطق مورد نیاز) اینها سه شیوه ای است که دولت برای اختصاص کمک مالی دولت برای سیستم حمل و نقل استفاده می کنند. حمل و نقل عمومی در ژاپن کاراترین سیستم در جهان است زیرا قطارها هیچ وقت دیر نمی کنند و کنسل نمی شوند و با توجه به جدول زمانی خود سر موقع به مقصد می رسند. توکیو شاید بخاطر داشتن جمعیت بیش از حد در جهان معروف است ولی این فقط مربوط به زمانهای ازدحام یعنی صبح و بعدازظهر (هنگام رفت و برگشت مردم از کار) می شود که تقریباً این مسئله نیز با ایجاد سیستم های عالی و پیشرفته مترو برطرف شده است. بیشتر مواقع حمل و نقل عمومی به معنی سفر از طریق زمین در ذهن مردم است. یکی از عمومی ترین وسایل نقلیه اتوبوس است که هم بسیار ارزان است و هم افراد کمی را نسبت به قطار در خود جای می دهد. اتوبوس های با کف پایین تر بیشتر در ژاپن عمومیت دارند. زیرا تقریبا تمام مسافران می توانند از آنها استفاده کنند (حتی معلولین) و به همین دلیل کارایی بیشتری دارند. مالیات های بالای اتومبیل ها (هزینه سوخت، پارکینگ و ...) منجر به کاهش سطح مالکان اتومبیل و افزایش تعداد استفاده کنندگان از حمل و نقل عمومی شده است. گسترش بی رویه مناطق شهری این نیاز را بوجود آورده است که از فناوری های حمل و نقلی جدید برای توسعه خطوط ریلی تا شهرک های حومه شهر استفاده شود. برای حمایت از توسعه های جدید، انواع مختلفی از سیستم های حمل و نقلی در دست احداث است. کمک هزینه های زیرساختی از بودجه ساخت و احداث جاده برای اختصاص دادن 60% از هزینه های حمل و نقلی تهیه شده است. دو شرکت TRTA و TBTMA کل مترو توکیو را اداره می کنند که روزانه هفت میلیون مسافر را جابجا می کنند هر دو شرکت های عمومی هستند و در حدود سه هزار واگن در شبکه ریلی خود که 240 مایل و دارای دویست و هفده ایستگاه است دارند. متروتوکیو سالیانه دو ونیم میلیارد نفر را جابجا می کنند شرکت TRTAبه تنهایی هشت خط از دوازده خط مترو را در دست دارند و اداره می کند این شرکت بیش از ده هزار نفر کارکن دارد و روزانه شش میلیون نفر را در یک شبکه صد مایلی با 148 ایستگاه جابجا می کند. واگن های این شرکت 2355 دستگاه است. درآمد روزانه این شرکت فقط از بلیط فروشی 6/34 میلیون دلار است که بیش از 64% مردم از کارت های اعتباری استفاده می کنند. در شهرهای کوچک ماشین های شخصی بیشتر رایج هستند زیرا آنچنان پیشرفته نیستند دولت ملی ژاپن در تلاش است تا دوباره حمل و نقل اتوبوسی را احیا کند و کاربران و مالکان اتومبیل را برای استفاده از اتوبوس متقاعد و تشویق کنند. این تلاش ها با کمک های مالی دولت برای ایجاد خطوط اتوبوس ویژه، توسعه امکانات ایستگاههای اتوبوس و معرفی طرح و مدلهای جدیدی از اتوبوس ها حمایت می شوند. در مقایسه با شهرهای بزرگتر، شهرهای کوچک برای توسعه سیستم حمل و نقل جدال می کنند زیرا این امکان باعث تحرک و تغییر پذیری کافی، استقرار مراکز توسعه یافته، توجه به گسترش بی رویه و احیا کردن مناطق خرید مرکز شهر می شود. خط جدید حمل و نقل ساحلی توکیو (یوری گام) احتمالاً موفق ترین نمونه حمل و نقل در ژاپن است. این خط روزانه هشتاد هزار مسافر را جابجا می کند که سود خوبی هم دارد. هزینه ساخت این خط 1/65 میلیون دلار یا به عبارت دیگر 350 میلیون دلار برای هر مایل شده است. قطارهای سریع السیر Builet مدرک به عنوان سریع ترین قطار مسافری در جهان بودند (امروز هم قطارهای TUV فرانسه جای آنها را گرفته اند و سریع ترین هستند) ولی هنوز هم کارایی بالایی دارند. امروزه رقابت قطارها در فاصله بین توکیو و اساکو در شهر بزرگ ژاپن به 200 کیلومتر در ساعت رسیده است که در نوع خود کم نظیر است. منبع: وب سایت اطلاع رسانی شهرداری ارومیه